Soms heb je zo’n dag dat je graag iets wilt schrijven, maar totaal niet weet wat. Of nou ja, ik weet heel goed wat, maar het was ’te kwetsbaar’. Voordat ik aan deze zinnen begon, heb ik al twee concepten weggegooid. Gewoon zomaar, omdat het kan. Het eerste ging over de medicatie die ik nu krijg, de andere over mijn huiswerkopdracht voor de psych: een ‘angstdagboek’. Alle situaties die mij angst/stress/spanning opleveren moest ik opschrijven. Dit wilde ik delen, maar… Guess what, ik durfde niet. Sommige dingen zijn te kwetsbaar, te ‘raar’, ‘ongepast’, en persoonlijk om over te schrijven. Dus, verwacht nu vooral geen persoonlijk logje.
It’s a wicked place
Mijn brein, that is. Afgelopen week ging het niet zo goed met me. Ik ben verward, chaotisch, overwegend neerslachtig, traag van begrip en reactie, en moe. Maybe it’s the meds, bijwerkingen van de methylfenidaat – beter bekend als Ritalin. Ja ja, ik krijg pilletjes voor mijn brein. Ironisch genoeg zou methylfenidaat ervoor moeten zorgen dat je scherper en meer geconcentreerd bent. Laten dat nou net de eigenschappen zijn die ik afgelopen week miste, hehe. Al denk ik dat het niet aan de methylfenidaat ligt. Afgelopen week heb ik het namelijk een paar dagen niet geslikt. Mensen maken wel eens fouten toch? Niks mis mee, al zijn sommige fouten wel echt heel erg stom!
Afgelopen week heb ik de stomste fout ever gemaakt. Drie dagen lang de verkeerde medicijnen slikken… Stom, stom, stom. Voor mijn dystonie slik ik elke avond 1 pil carbamazepine. Voor de add krijg ik ritalin, en daarvan slik ik er nu ongeveer 5 per dag. Dus, ik heb lekker 3 dagen lang 6x carbamazepine geslikt op een dag – en het dan gek vinden dat de ritalin niet lijkt te werken. Dus, verkeerde medicijnen. Erg handig is het niet, en het duurde ook gewoon drie dagen voordat ik het door had. Like, hoe kon ik dat niet zien? De naam van het medicijn staat zelfs op de strip. *facepalm* Dus als je ineens een overdosis hebt van je gebruikelijke medicatie – medicatie die ook op je breinfuncties werkt – is het niet heel gek als je daar hinder van ondervind. Zo had ik last van gigantische buik/darmkrampen, trillende handen, verwarde spraak, en sombere gevoelens. Al heb ik vaker last van trillende handen en sombere gevoelens, dus of dat echt door de carbamazepine komt, weet ik niet zeker. Wellicht heeft het wel een versterkt effect gehad.
Wat je niet moet zeggen tegen depressieve mensen
Als je niet lekker in je vel zit, zijn er altijd mensen die je proberen op te beuren. Erg lief hoor, maar soms zeggen mensen dingen die je op dat moment niet wilt horen. Van die goedbedoelde clichés, know what I mean? 😉 Al is er ook een ’theorie’ die alle clichés ineens een stuk draaglijker doet klinken. Ik ben dus nu wat somber. Leuk is anders; ben liever vrolijk en blij. Nu zijn er van die mensen die zeggen dat dat een keuze is. Je kiest er zelf voor wat je voelt en je kunt je gevoel en gedachten beïnvloeden en dan voel je je gewoon weer beter, want uiteindelijk is je gevoel een reflectie van je gedachten dus als je ongelukkig bent is dat je eigen keuze. BAM! Dat is even een lange zin. En nog een bullshit zin ook. Kijk, het is een soort van bewezen dat je gedachten, gedrag, en gevoelens nauwer met elkaar verband houden dan je aanvankelijk denkt. Maar, aangezien ik nu geen flauw idee heb waar dit negatieve gevoel vandaan komt of welke gedachte daaraan ten grondslag ligt, wordt het een beetje lastig om die gedachte aan te passen hè. Besides, hoe makkelijk zou het leven zijn als wel gewoon zelf ons gevoel – en daarmee ons gedrag – konden bepalen? Dan zou je nooit meer boos zijn, want boos worden op iemand is een keuze. Zeer irrationeel en onnodig ook, want boosheid levert niets op, en blablabla.
Ach, er zal vast wel ergens een kern van waarheid in zitten. Terugdenkend aan het vraagstuk omtrent bestaan en niet-bestaan, of de illusie van het bestaan, valt best te veronderstellen dat gevoelens een illusie zijn. Als je puur kijkt naar wie jij bent, ben jij niet enkel je gedachten of gevoelens. Toch denk ik dat het iets te kort door de bocht is om te stellen dat het een keuze is als je depressief bent – of gewoon somber. Dus, als je leven je lief is, zeg dan NOOIT tegen iemand met een depressie of tegen een sombere Roos dat ‘dit een keuze is en ik er ook voor kan kiezen om mezelf blij te voelen’. Because I warn you, I will smack you! Waar de clichés goedbedoeld zijn, komt zo’n opmerking alleen maar verkeerd over; het impliceert dat je de ander en zijn gevoelsleven niet serieus neemt, de ander wellicht een aansteller vind (zo zou ik het opvatten), en het verbetert nou niet echt de stemming. So, just don’t.
[blockquote align=”none” author=”Jessica Lange”]I regret those times when I’ve chosen the dark side. I’ve wasted enough time not being happy. [/blockquote]
Words, words, words
Woorden zijn wat verwarrend. De laatste week, of weken misschien al, ben ik traag van begrip en kost het moeite om op de juiste woorden te komen. Hoe ergerlijk; dan weet je dat je ‘het perfecte woord’ kent voor een bepaalde situatie, en je komt er gewoonweg niet op. Mijn scores voor ‘De Slimste Mens’ zijn dan ook niet daverend at the moment, hehe. Ook een vrij simpele film in de bioscoop bezorgde mijn brein kramp. Robert en ik zijn afgelopen zaterdag naar Atomic Blonde geweest. Best een leuke film. Weinig blabla, veel actie, niet al te moeilijk zou je zeggen. De hele film worstelde mijn brein met ‘de bedoeling van de film’, en na de laatste scene snapte ik er helemaal niets meer van. Ik hoorde veel mensen die moeite hadden met de film Inception, welke voor mij easy to get was. Maar zo’n ‘simpele actiefilm’ laat mijn brein ineens knallen. Nou, echt hoor, ik snapte er niets van. Overigens is de soundtrack van deze film geweldige! Ontzettend goede 80’s muziek, I like!
Gotta catch them all
En nee dan bedoel ik geen Pokémons. Hoe zit dat eigenlijk met die hype? Hoor er bijna niemand meer over. Gisteren had ik een psycho-lolletje met een vriend. We hadden het over mijn etiketjes, waarop hij vroeg of er een etiketjes-stickerboek zou zijn? Like, verzamel ze allemaal! Ik verdien dan toch zeker al 5 stickers, innen die handel, haha.
Bullocks! Nu is dit toch nog een enigszins persoonlijk logje geworden. Een lange nog ook. Gefeliciteerd, je hebt zojuist 1125 woorden gelezen over de brain-issues van een ‘random internetmeisje’. En ja, daar heb je dan wel weer zelf voor gekozen. 😉
♥
Bron afbeelding: Death to Stock, ‘The Collaborative” pack.
Geef een reactie