Wat kan een mens een hoop koffie drinken hΓ¨? En daar dan ook steeds een blog bij vol kletsen. It’s a gift folks. π Net als het bedenken van titels die nergens op slaan maar toch elementen van de inhoud van de blog bevatten, haha.
*Pruttelpruttel*
Ik had daarstraks beneden koffie gezet met ons filterapparaat – want de Senseo staat ofcourse gewoon op mijn bureau boven –, vonden m’n zusjes het ‘niet te zuipen’. De een vond het te sterk, en de ander gewoon vies. Tja, ik vond het best lekker, haha. Anyway, nu gewoon Senseogepruttel, want de pot beneden is al zo goed als leeg.
Soms zijn de dagen mooi. Vandaag voel ik me uitermate goed en vrolijk, zo anders dan vorige week. Echt hoor, het is absurd hoe ‘stemmingen’ werken. Het wisselt van dag tot dag en soms zelfs van minuut tot minuut. Gisteren kwam mijn platenspeler binnen, zo BLIJ! Platen zijn veel leuker dan digitale muziek. Anyways, blij als ik was, gooide ik dus een foto op Instagram, en nog geen paar minuten later zat ik met dikke hartkloppingen zwaar in de stress. Ik kreeg een reactie die ik vrij bot en bozig opvatte en ik had geen idee wat ik had misdaan. Panic-mode on. Zo ben je blij, zo ben je zwaar van slag. Het duurde 20 minuten, maar ik vond de moed om via een appje te vragen wat het probleem was; bleek dat het niet zo naar bedoeld was als ik het opvatte. Kies de volgende keer dan even een andere emoticon… π Dus, normaal panic ik de rest van de dag door, maar doordat ik nu zelf toch het gesprek aanknoopte, en bleek dat er niets was, ging het angstgevoel al vrij snel weg. Ben nog steeds trots op mezelf!
Het ‘geinige’ aan psycho-shizzl is dat het voor iedereen anders is. Voor mij was het appen van iemand om opheldering, terwijl ik zo in paniek zat, een ontzettend grote en enge stap. Was als de dood dat hij boos zou worden. Terwijl het ogenschijnlijk eenvoudig is: vragen wat er is. Hoe klein een situatie soms ook lijkt, het kan voor iemand als ontzettend groots voelen. Dit mogen we ons wel meer beseffen; zowel naar anderen als naar onszelf toe. Want, ik heb een stap gezet. Ik deed iets om mijn angst aan te pakken op dat moment, en het was doodeng. Maar achteraf had het zoveel meer resultaat dan de rest van de dag in angst blijven omdat je het niet snapt of maar voor de ander blijft denken dat jij iets misdaan hebt.
*Zoekt koffiemelk*
Oh ja, koffie dus. Oops, melk beneden laten staan. Dan maar zonder. Trouwens, ik ben nog steeds hartstikke blij met mijn platenspeler! Vandaag zit ik sowieso wel lekker in m’n vel. Soms heb je zo’n dag hΓ¨, dat alles goed lijkt. *sips* Over goed gesproken… Ik heb gisteren Les Miserables gekeken. Die uit 2012, met al dat gezang. Allemachtig wat een slechte film is dat zeg! Nu schijnt ‘iedereen’ er helemaal lyrisch van te zijn, dus vat het niet al te persoonlijk op. π Het was een film die al een tijdje op mijn lijst stond, en to be honest was ik na afloop ontzettend teleurgesteld. Echt ELK WOORD wordt gezongen en dat gaat ten koste van het verhaal. De personages werden totaal niet uitgewerkt en keuzes in het verhaal waren zeer onduidelijk omdat er nergens ‘info’ kwam in de vorm van achtergrond, details, of dialoog. Eigenlijk had ik eerst het boek moeten lezen om wat van de film te kunnen snappen, en dat vind ik best jammer. Credits voor Anne Hathaway trouwens. Zij bracht wel ontzettend veel emotie over. Beetje zonde dat haar personage al stierf nog voordat je haar echt leerde kennen. Overigens zitten er ook wel grappige scenes in de film en is de bedoeling me wel duidelijk, maar ‘het klopt gewoon niet’. Als niet elke emotie of gebeurtenis in een lang lied werd gegoten, was er meer ruimte om de personages uit te werken en wat meer duidelijkheid in het verhaal te brengen zodat je keuzes gaat begrijpen. Nu lijken dingen heel plotseling te gebeuren. De dood van… bijvoorbeeld. Om even niet helemaal te spoileren. π Anyways, smaken en meningen mogen verschillen. Over het algemeen wordt de film erg hoog gewaardeerd, dus niemand lijdt er onder dat ik het wat magertjes vind. π *sips*
Over film gesproken; ik kwam een Youtube-video tegen die echt zo ontzettend raar is! Like, de tekst is heel sterk en best herkenbaar. Gaat over depressie en niet helemaal jezelf zijn. Maar die clip, die slaat echt nergens op. Wacht, ik zoek ‘m even op. Te leuk om niet te delen, en te goede tekst om niet te delen.
Niets is zo erg als jeuk…
… en dan niet mogen krabben. Allemachtig wat een hel! Mijn huid is soms wat eigenaardig; heeft de neiging om heel heel heel heel heel heeeeeeeeeeeel traag te herstellen. Jep, ik heb een luie huid. *sips* Vorige week liet ik mijn implanon vervangen. Implawattes? Uhm, een staafje voor anticonceptie. Zit in mijn arm, gaat zo’n 3 jaar mee, en moet dan vervangen worden. Dus dat. Dat vervangen is vrij simpel: dokter zet een verdovingsprik, dokter maakt sneetje in arm, dokter trekt ‘oude staafje’ er uit, dokter brengt nieuwe staafje in, dokter plakt een hechtstrip over ‘de wond’, dokter plakt een pleister over ‘de wond’, en je bent klaar. Duurt bij elkaar een paar minuten. *sips*
Over het algemeen is het idee dat je lichaam uit zichzelf ‘geneest’ en ‘het wondje’ dicht maakt. De hechtstrip zou er na een paar dagen af vallen en dan zou er ook al een korstje op moeten zitten. Well, not in my body. We zijn een week verder en er zit nog steeds een snee gat in mijn arm en mijn huid heeft nog steeds niet zoiets van ‘hΓ©, laten we dit eens dichten’. Overigens vindt diezelfde huid het ook niet heel leuk dat er dus constant een pleister overheen zit. Ooit last gehad van pleister-irritatie? Damn that itches! Wel geΓ―rriteerd raken maar niet werken aan het dichten van dat gat. Jep, ik heb een eigenaardige huid.
*Leest bovenstaande stukje over*
Goh, waarom typ ik eigenlijk zoiets? Mocht je eetlust nu verpest zijn, excusez-moi. Ja, het is in me op gekomen dat ik dat stukje weg kon laten. Nee, dat heb ik inderdaad niet gedaan. Macht van de schrijver, HA! π *Sips* En nu komen we bij de macht van de koffie: koffie op, blog over. Keep smiling peepz!
Waar ben jij trots op vandaag?
β₯
Koffietijd is een terugkerende rubriek die eigenlijk helemaal nergens over gaat. Het βvrije schrijvenβ, aka schrijven wat je denkt, staat centraal. Ik schrijf totdat mijnΒ koffie op is. Grab a cup of coffee and think with me.
Geef een reactie