Twee maanden geleden heb ik voor het laatst iets geblogd. Niet zomaar iets, maar een emotioneel memory-epistel. Twee maanden… Zo lang zijn mijn eerdere blogpauzes nooit geweest. Twee maanden precies trouwens, kijkende naar de datum. Deze pauze was ook niet gepland, het lukte gewoon even niet meer. But I’m happy…

It has been five days now… Het is geen raadsel hoe we hier beland zijn; in hetzelfde schuitje maar niet samen. Het zat eraan te komen, de laatste maanden verliepen niet bepaald soepel, en toch was het onverwacht. Een verandering van dag op nacht, van ‘wij’ naar ‘ik’ en ‘jij’.…

Hi folks. Gisteren kreeg ik een appje van Anne of alles wel goed ging omdat het al zo lang stil was. Well, geen zorgen! Afgelopen week was ik met Robert op vakantie en ben ik vrijwel niet online geweest, en de week daarvoor had ik geen inspiratie, tijd, of zin…

Een tijdje terug viel me iets op in een gesprek met wat medestudenten. Iemand had ‘weer eens last van zo’n Jehova aan de deur’ en de ergernissen over het veldwerk van de Jehova’s Getuigen kwamen boven. Mijn reactie: “Weet je, het maakt hen echt niet uit of jij je bekeert…

Wat kan een mens een hoop koffie drinken hè? En daar dan ook steeds een blog bij vol kletsen. It’s a gift folks. 😉 Net als het bedenken van titels die nergens op slaan maar toch elementen van de inhoud van de blog bevatten, haha. *Pruttelpruttel* Ik had daarstraks beneden…

Soms heb je zo’n dag dat je graag iets wilt schrijven, maar totaal niet weet wat. Of nou ja, ik weet heel goed wat, maar het was ‘te kwetsbaar’. Voordat ik aan deze zinnen begon, heb ik al twee concepten weggegooid. Gewoon zomaar, omdat het kan. Het eerste ging over…