Joggingbroeken, ik ben er weg van! De meest chille, onsportieve, lekkerzittende broek ever! Voor mij is ‘joggingbroekdag’ die dag waarop ik eigenlijk de deur niet uit hoef. Ja, misschien voor boodschappen of het uitlaten van de honden, maar niet voor werk, colleges, of andere afspraken. Gewoon een lekker rustig dagje binnen. Wat is er lekkerder dan het dragen van een baggy broek als je toch geen verplichtingen buiten huis hebt? Vandaag is het voor mij ‘joggingbroekdag’. Sterker nog, ik heb meerdere dagen per week ‘joggingbroekdag’. Helaas betekent dat niet dat ik ook een chille dag met niets doen in het vooruitzicht heb… Anyways, voor vandaag heb ik een paar hersenspinsels die ik met jullie wil delen.
Blogschema en warme pantoffels
‘Joggingbroekdagen’ staan voor mij meestal gelijk aan ‘studiedagen’. Ik hoef nergens naar toe, maar moet wel aan mijn opdrachten werken. Oh, en bloggen natuurlijk. Between you and me: ik heb een soort blogschema voor mezelf opgesteld. Wil elke dinsdag, donderdag, en zaterdag een blog posten. Elke 5e blog wordt een ‘koffietijd’, moet met deze natuurlijk niet overdrijven, haha. Trouwens, naast joggingbroeken ben ik ook echt verzot op mijn sloffen, see picture. Ik vind Uggs eigenlijk heel lelijk sorry, maar als sloffen zijn ze geweldig. Warm, wollig, en geweldig! Fijnste is dat je niet alleen warme voeten, maar ook warme enkels hebt. 😀
Bloggen, eigenlijk is dat maar iets raars…
Ik zat dus te denken hè, dat als je blogt, er op een gegeven moment een stem in je hoofd zegt: “Ik ga schrijven en dat deel ik op internet.” Oké, niets mis mee. Maar, soms lees ik een blog waarbij ik me echt afvraag ‘hoe diegene er bij komt dat mensen dit ook maar enigszins interessant zullen vinden’, en dan toch heeft zo’n blog tig reacties en likes. Frappant toch? Hetzelfde geldt voor mij. Ik wil bloggen omdat (1) ik graag met andere mensen van gedachten wil wisselen, (2) ik zo soms van me af kan schrijven, (3) ik bepaalde schrijfsels van de uni zonde vind om te laten liggen en daarom graag wil delen. Betreffende punt 1 verkeer ik dus in de veronderstelling dat er ook daadwerkelijk mensen zitten te wachten op het lezen van mijn blogs en het reageren daarop. Terwijl je genoeg mensen hebt die lezen en niet reageren, en nog meer mensen die zich misschien helemaal niet interesseren in wat jij te melden hebt.
Dus, wat bezielt ons bloggers om te denken dat er iemand op ons zit te wachten? De blogs schieten echt met duizenden per dag de grond uit. Maar, dat is dus pas het eerste aspect. Want, er zitten ook daadwerkelijk mensen op te wachten. Persoonlijk ben ik niet zo geïnteresseerd in fashionlogs, maar die doen het wel ontzettend goed! De blogs waarin mensen vertellen wat ze die dag doen, lopen ook ontzettend goed! Waarom zou dat zijn? Waarom zou het iemand interesseren wat ik vandaag allemaal uitvreet? Misschien toch omdat mensen behoefte hebben aan herkenning en contact. “Hé, dat vind ik ook leuk.” “Hé, wat een inspiratie.” Zo volg ik zelf ook bepaalde blogs omdat het leuk is om even te lezen, even uit je eigen wereld en in de wereld van een ander. Ik denk dat veel mensen daar zo nu en dan behoefte aan hebben. Voorheen deed ik dat door te lezen, maar tegenwoordig wil je graag zien hoe anderen hun leven leiden.
Wat betreft het in contact komen met andere mensen, dat is misschien wel wat opmerkelijk. Ons sociale leven speelt zich steeds meer online af en steeds minder in de buitenwereld. Er zijn vele vriendschappen ontstaan in Blogland, maar in de trein komt zoiets dan niet voor. Je reageert sneller onder een artikel, dan dat je iemand aanspreekt in de bus. Komt volgens mij omdat vanachter het scherm reageren veiliger is. Men ziet je niet, kent je niet, en dat geeft een bepaalde afstand, een bepaalde veiligheid. Iemand aanspreken in de ‘grote boze buitenwereld’ is veel persoonlijker, directer, en enger. Je wordt dan gezien, bent bezig met hoe je eruit ziet en/of hoe je overkomt, je bent jezelf aan het profileren ten opzichte van die ander. Misschien bewust, misschien onbewust. Online ben je onzichtbaar, en toch aanwezig. Je kan gewoon lekker in je joggingbroek reageren op een blog zonder bang te zijn dat mensen je een slons vinden. Note: joggingbroeken zijn geweldig en ook heel stijlvol *uche*, niks slonzigs aan!
Writersblock? Nah, gewoon vergeten inspiratie
Wat je vaak hoort is dat een blogger niet weet waarover hij/zij moet schrijven. Zo las ik bij Nesrin over haar writersblock. Ja is dat even herkenbaar! Je hebt bloggers die elke dag schrijven. Waar halen ze de inspiratie vandaan? Afgelopen jaar heb ik ook 2 maanden niets geschreven omdat ik geen inspiratie had. Echter, er zit hier iets heel lulligs achter. Zo heb ik bijvoorbeeld inspiratie genoeg. De beste ideeën komen boven borrelen als ik onder de douche sta, in een pashokje een broek probeer aan te wurmen, een interessante zin hoor op college, of als Robert een bepaalde opmerking maakt. “JA! Daar ga ik over schrijven.”
En… daar zit je dan. Je wilt schrijven, maar je ideeën zijn weg. *Poef* vergeten. Oh wacht, dus daarvoor zijn die notitieboekjes. Zie, je had wel inspiratie, maar je was gewoon zo onnozel om het niet op te schrijven… 😉 So, waar haal jij je inspiratie vandaan? 🙂
Lazy studying
Ja, studeren maar dan heel er relaxed… Ook wel: “Ik moet studeren maar ben met iets anders bezig.” Herkenbaar niet? Zo heb ik vandaag al 2 uur gespendeerd aan deze blog omdat ik ondertussen met Elise aan het chatten was. Ondertussen heb ik wel geleerd over edelstenen en chakra’s, Thanks Elise, maar niet over de theorie van Max Weber. De wie? Ja, een socioloog met een mening over religie. Zonder gekheid, Weber heeft interessante theorieën! Echter, ik moet er wel zo nog mee bezig. Lang leve de afgeleide student.
Het schijnt trouwens dat de beste blogs ongeveer 800 woorden bevatten, aangezien ik zometeen de 1000 overschreid, kap ik deze blog nu dus maar af. 🙂 People, have a nice, cozy, joggingpantswearing day!
♥
Geef een reactie