Eventjes geen Roos die denkt, maar Wiepke die denkt! Ik ben Wiepke Engeltjes, organisator en fietsster van de Sponsorfietstocht Route 1800. Dit jaar fiets ik in 3 dagen 900 kilometer naar Oostenrijk. Veel volgers en sponsoren zien mij als een ontembaar persoon die geen grenzen kent. Maar, laten we maar gauw onder mijn huid kruipen, want niets is wat het lijkt!
Roos denkt, ik ook. Ik denk teveel. En soms vraag ik me wel eens af of dit mij goed doet. Als organisator voor de Route 1800 ben ik dagelijks bezig met voorbereidingen treffen. Ik word er mee wakker en val er mee in slaap. Als ik daar niet mee bezig ben train ik. Als ik niet train, ben ik druk bezig met een gezonde voedingsstijl. En dan komt regelmatig mijn grote boosdoener naar boven: het denken.
Heb jij dat ook soms? Dat je ontzettend zin hebt om iets leuks te doen, maar dat je 100 redenen gaat bedenken om het alsnog niet te doen? Zou denken dan goed zijn? Gedachten staan in het algemeen los van je gevoel. Uiteindelijk 1 van die 100 redenen gebruiken om dat leuke iets niet te doen, betekent dus dat je niet naar je gevoel zou luisteren. Je luistert naar je gedachten erover. Gedachten worden de baas over je gevoel, je geeft je gevoel tijdelijk op en kiest voor je gedachten en daarna voel je je rot omdat je toch niet dat leuke iets hebt gedaan.
In mijn vrije tijd coach ik een aantal personen met hun voedingsstijl. Ik merk bij veel personen dat ze zich intens rot voelen als ze mega lekker bezig zijn met voeding, maar dan uiteindelijk toch een zak chips gaan eten. Voorbeeld van een dame:
Ik vroeg: “Had je zin in chips?” Het antwoord: “Ik had er niet zozeer trek in. Ik wilde ook helemaal geen chips eten omdat ik weet dat het zonde is. Maar ik verveelde me tijdens het Nettflixen. En nu heb ik er spijt van.”
Het doet mij zeer wanneer ik iemand dit hoor zeggen. Ik word er verdrietig van. Het gaat mij er niet om dat diegene gezondigd heeft (want dat mag heus wel af en toe!), maar dat diegene teleurgesteld is in zichzelf. Zij kon niet de verveling accepteren en het laten bij hoe het was. Haar gevoel bij deze gezonde voedingsstijl was positief. Ze wilt niets liever meer dan deze voeding. Maar ze baalde ontzettend dat ze het piekeren over die zak chips niet kon loslaten.
Natuurlijk, wanneer je net begint met een voedingsstijl waar geen suiker in voorkomt, krijg je niet alleen te maken met je gedachten en gevoelens. Ook een verslaving: suiker. Het monstertje in je lichaam brult om suiker. Je hersenen krijgen een signaal binnen die de gedachte ‘ik wil een vette hap of een snee brood’ ontwikkelt, emotioneel begin jij je waardeloos en gaar te voelen. Afkicken van een suikerverslaving: Het accepteren van de ontwikkeling in je lichaam die hij ondergaat.
Minder nadenken: Gewoon minder nadenken. Je gevoel is de baas! Na jarenlang piekeren was ik er klaar mee. Fietsen was geen pret meer vanwege 100 redenen die ik had bedacht, gezond eten gaf me geen voldoening want ik dacht dat ik er te lui voor was geworden, hard doorwerken op het werk was voor een tijd onmogelijk want ik bedacht me 100 redenen waarvoor ik energie moest gaan besparen. Op tijd gaan slapen was geen optie voor mij want ik dacht dat ik dan teveel zou gaan dromen.
De oplossing? Loslaten. Ik zette alles op een rijtje en kwam tot de conclusie dat mijn passie voor iets aanwezig was, maar mijn hoofd theorieën ging maken waarom het geen passie meer zou moeten zijn. Ik ben erachter gekomen dat het vele nadenken makkelijk om los te laten is. En, dat ik nu pas écht het gevoel heb dat ik leef en geniet. Want ik wil fietsen, maar ik houd mezelf niet tegen door te zeggen ‘het regent’. Als ik nu door de regen fiets, maak ik er het beste van en geniet ik van de regen.
Mijn moeder is 3 jaar geleden overleden door de gevolgen van borstkanker. 2,5 jaar lang was ik aan het overleven in plaats van leven, omdat ik me verplichtte haar trots te laten voelen met alles wat ik deed. Nu ik mij daar niet meer druk om maak en de dingen doe op de manier zoals ik het zelf hoor te doen, leef ik weer.
Ik kan de conclusie trekken dat er dus verschillende manieren van denken zijn. Roos denkt aan een onderwerp en schrijft er op los. Ik denk 24/7 waaruit piekeringen en een slecht zelfbeeld ontstaat. Een wetenschapper bedenkt wat hij gaat onderzoeken. Een wiskundeleraar denkt, volgens mij teveel… in cijfers.
Geef een reactie