Tijd, grappig iets. Mijn dagen zijn altijd te lang, en toch ook altijd te kort. Veel tijd en energie zit in mijn studieopdrachten, waar voorlopig nog lang geen eind aan komt. Goh, dat duurt lang. Tegelijkertijd heb ik nu vijf vakken afgerond en lijkt de eerste periode van het jaar alweer erg lang geleden. En toch, geef mij maar even een weekje vakantie!
Weet je, ik ben echt ontzettend moe! Zou graag een keer heel relaxed een boek lezen, even geen dingen aan m’n hoofd. Maar, de nieuwe lesperiode is amper begonnen en ik sta al onder druk. Het cijfer voor mijn paper afwachten, als dit niet goed is, moet ik het vak volgend jaar opnieuw doen… Het paper voor Seculiere levensbeschouwing van vorige periode moet ik ook nog schrijven. Daarnaast heb ik nu weer twee nieuwe vakken die behoorlijk wat tijd en energie vragen. Maar, Godsdienstpedagogiek lijkt me wel echt ontzettend leuk! En, de docente voor Ethiek van de Wereldreligies is ook hartstikke leuk.
Echter, hoe leuk een vak of docent ook lijkt te zijn, het kost wel tijd en energie. Momenteel heb ik het gevoel dat ik ontzettend achter mezelf aanloop. Alles had al af kunnen zijn, ik heb te weinig gedaan. Aan de andere kant, ik heb zo ontzettend veel tijd in het paper over syncretisme gestoken, ik heb echt keihard gewerkt! Raar eigenlijk hè, dat mensen hun eigen werk vaak niet waarderen of onderschatten? Ik weet dat ik keihard heb gewerkt, maar omdat er nog zoveel op de stapel ligt, voelt het alsof ik niet genoeg gedaan heb. Herkenbaar?
Anyways, doordat ik zoveel tijd achter een scherm spendeer voor mijn studie, begin ik bloggen ook een beetje als een opgave te zien. Een van de to-do’s van het lijstje… Het is ook niet alleen het schrijven van een blog, maar ook het bijhouden en promoten van sociale media. Ik vergeet gewoon om daar dagelijks mee bezig te zijn. And to be honest, ik heb helemaal geen zin om dagelijks met sociale media bezig te zijn. Of, dagelijks tig blogs van anderen bijlezen. Don’t get me wrong, ik vind blogs van anderen hartstikke leuk, maar het voelt gewoon elke dag weer als een verplichting. Zou het heel erg zijn als ik twee keer in de week een ‘blogleesmoment’ plan en me er verder niet druk over maak?
Sorry folks, ik moet gewoon even klagen. *Blegh!* Heb ook al een week last van hoofdpijn, echt niet normaal gewoon. Oh, en die vermoeidheid is ook echt vervelend. Well, we’ll see how it rolls. We gaan gewoon lekker door. Ergens begin/half juli heb ik vakantie, dus dat is nog wel te overzien. At least, I hope so!
Back to time, het blijft een raar fenomeen. Alles wat achter ons ligt, lijkt uit je handen geglipt te zijn. Alles wat nog voor je ligt, lijkt ver weg. Als ik ’s ochtends wakker word, ligt ‘de hele dag’ nog voor me, terwijl ik me ’s avonds afvraag waarom mijn dag zo snel ging. Zou iedereen dezelfde tijd hebben, of is tijd slechts een illusie? I wonder…
Hoe ervaar jij de tijd?
♥
Bron foto: Pixabay.
Geef een reactie