Het is bijna 9 uur en ik begin nu pas met schrijven. Wow, normaal heb ik begin van de middag mijn blog al online staan. Helaas ging dat vandaag niet op omdat ik eerst nog een interview moest uitwerken. I can tell you, het letterlijk uitwerken van een interview is vreselijk! Het duurt echt uren. Één uur interview staat gelijk aan acht uur typen zeggen ze… Ja, dat heb ik gemerkt. En dan typ ik nu vrolijk nog even door. Iemand bekend met de term ‘respect’?
Respect houdt in dat je een ander waardeert, maar ook dat je omziet naar een ander, iemand in zijn waarde laat, of eenvoudig weg dat je rekening met elkaar houdt. Lijkt niet heel moeilijk toch? Maar… In real life…
Vandaag raakte ik getriggerd door mijn jongste zusjes. The kids zijn 13 en 15 en zitten in de 1e en 2e klas van het middelbare onderwijs. Ze spraken over de verhuizing van de school en welke docenten bleven en gingen. “Ja, en die gaat niet mee en gelukkig maar want ik heb echt een hekel aan haar.” Excuse me? “Ja en die docent denkt echt dat ze leuk is maar dat is ze niet…” Wait what? Oké, ik mocht ook niet al mijn docenten, maar wat is er gebeurt met een beetje respect voor je leerkracht? Als ik soms verhalen hoor van wat er op scholen gebeurt in de lessen. “Ja je denkt toch niet dat we naar dat mens luisteren?” Ja… daar kan ik echt van schrikken.
Als ik terugdenk, was mijn klas ook echt een ettergroep. Onze mentor in havo 3 had het echt heel zwaar. Arme man… Hij had een soort spijkerbroek met aan de voorkant een bruine ribbelstof. ‘De omgekeerde poepbroek’ noemden mijn klasgenoten dat. Meneer de Graaf, bijnaam ‘Graftak’… Oh, en we hadden ook nog meneer Hema (Heerema) met kaas in zijn baardje. De man was eigenlijk een schat, een hartstikke goede docent. Echter, omdat hij ook behoorlijk ouderwets en streng was, gingen vooral de popi-jongens tegen hem in. Ze riepen dat hij uit zijn mond stonk… De volgende les had de man een busje mondspray bij zich. En toch… hij verving onze overspannen bio-docente en waar zij alleen maar theoretisch te werk ging, deed hij veel meer practica met ons. Niet altijd even leuk uiteraard, en toen hij een koeienlong mee had, vond ik dat best goor, maar we hebben veel meer van zijn lessen geleerd dan van de boekjeskennis van de andere docent. Tja, en uiteindelijk hebben ‘we’ hem weggepest…
Ergens begrijp ik het niet. Waarom worden leerlingen zo opstandig, als iedereen het goed met ze voor heeft? Ligt het aan de manier van onderwijs geven, of zijn enkele leerlingen gewoon echt etterbakken? En, waarom dan? De houding van mijn eigen zusjes staat me echt heel erg tegen. Ja oké, niet alle docenten zijn goed, leuk, lief, of aardig. Je mag ook best een hekel hebben aan iemand, maar het volgen van de lessen en het maken van opdrachten is echt in je eigen belang hoor. Hoe komen leerlingen er toch bij dat als ze hun huiswerk niet maken, ze de docent daar mee pakken? Zij snappen hun werk niet, dus wie hebben ze er nou echt mee?
Wat veel gebeurt, is dat leraren echt boven de groep gaan staan, een ‘baas-houding’ aannemen. Zelf wil ik meer een leidende en samenwerkende manier van lesgeven toepassen. Ik leid de groep, maar ben zeker niet de baas. De leerlingen hebben mij nodig om kennis te vergaren, en ik heb hun inzet nodig om die kennisoverdracht succesvol te laten verlopen. Een samenwerking, wederzijds leren, dat wil ik in mijn klassen tot stand brengen later. Maar, misschien ben ik dan te idealistisch.
Onderwijs is iets lastigs en leerlingen kunnen het je erg moeilijk maken. Onderwijs moet van twee kanten komen, beide partijen hebben elkaar nodig en kunnen van elkaar leren. Zo had ik een geweldige geschiedenisleraar die niets van techniek af wist. Zijn verhalen waren geweldig en hij leerde ons ontzettend veel, en wij op onze beurt hielpen hem met het opstarten van de PC, I’m not kidding. 😉
Respect is sowieso ver te zoeken tegenwoordig. Althans, zo lijkt het… Niet alleen in het onderwijs, maar ook in het OV, op het werk, en op internet. Lekker anoniem vanachter je schermpje wat hatelijke reacties achterlaten, keihard tegen iemand aan beuken op het station omdat je echt geen stap opzij wil doen, enz. Tja, en dan heb ik zoiets van: ‘Mensen, waar zijn we eigenlijk mee bezig?’ Laten we onze kleine grote rotwereld allemaal een beetje mooier maken en elkaar gewoon respectvol tegemoet treden. Even omzien naar een ander, even die stap opzij doen om niet tegen iemand op te beuken. Kun je niets aardigs zeggen, zeg dan gewoon niets. Mag je een docent niet? Prima, maar je hoeft niet de lessen te verstieren, daar schiet niemand wat mee op. Oh ennuh, lach eens naar elkaar, just a smile can make somebody’s day.
Wat is voor jou ‘respect’?
♥
Bron afbeelding: Pixabay.
Geef een reactie