Dit paper is geschreven in april 2016 voor het vak ‘seculiere levensbeschouwing en zingeving’, en is beoordeeld met een 7. Klik op de link hieronder voor de PDF.
Seculariteit, gedefinieerd en bekritiseerd
Samenvatting
‘Secularisatie’, ‘secularisme’, en ‘seculariteit’, drie woorden die ofwel een proces, ofwel een verschijnsel, ofwel een zijnsstaat benoemen, maar elk met dezelfde achterliggende betekenis: de verminder(en)de religiositeit binnen de samenleving. Veelal wordt secularisatie gekoppeld aan het moderniseringsproces. Immers, de gedachte is dat er in een moderner wordende samenleving telkens minder plaats is voor religie, wat inhoudt dat de functie van religie verandert, en vermindert. Dit paper bespreekt de drie definities van seculariteit die Charles Taylor onderscheidt, de drie definities die José Casanova onderscheidt, en de kritiek van Rodney Stark op de secularisatiethese, en bekijkt van daaruit hoe deze drie auteurs zich tot elkaar verhouden. Logischerwijze luidt mijn onderzoeksvraag als volgt: “Hoe verhouden de drie vormen van seculariteit die Charles Taylor beschrijft zich tot de drie betekenissen van seculariteit die José Casanova onderscheidt, en in hoeverre blijven deze definities staan onder de kritiek van Rodney Stark?” Na een uiteenzetting van de ideeën van de drie auteurs, zal ik deze ideeën met elkaar in gesprek brengen. Het vergelijken van de definities van de drie heren over het seculiere maakt duidelijk dat Casanova het meest uitgesproken is over de verdwijning van religie. Hij beziet het seculiere als iets wat de mens van religie ‘bevrijdt’. In de conclusie wordt duidelijk dat de enige definitie die blijft staan, is dat het religieuze zich terugtrekt uit de sociale domeinen en al meer een privézaak wordt.
Geef een reactie