Gisteren kwam ik met een perfect blogonderwerp voor vandaag, maar ik durf het nu nog niet uit te werken. Het is iets persoonlijks, en voor mij vrij negatief en confronterend, waarvoor ik iets meer tijd nodig heb om het uit te werken dan slechts enkele uurtjes in Casa di Robert. So stay tuned, personal stuff is coming somewhere next week.
Vanmiddag gaan we (schoonfamilie, Robert, en ik) op kraamvisite. Robert heeft een neefje erbij. That makes me an aunt, right? Tja, ik vind het wat lastig omdat ik mezelf altijd een outcast voel. Zal mezelf echt geen ’tante’ gaan noemen tegenover kinderen ‘waar ik niets mee heb’. I mean, straks denken de ouders iets als ‘goh, wat denkt ze wel niet?’ Anyways, het is een erg mooi kindje op de foto’s, en vanmiddag gaan we hem bewonderen. π
Baby’s, ja ik heb er eigenlijk niets mee. Wil wel graag kinderen, maar toch ook niet. Ik heb werkelijkwaar nooit begrepen dat mensen direct al zagen op wie zo’n baby lijkt. Like, alle baby’s zijn toch een gekreukeld hoopje? Sterker nog, ik vind pasgeboren baby’s op sinaasappels lijken. Maakte hierover vandeweek een geweldige grap die ik jullie niet wil onthouden. Het was in een appje naar Robert over op kraamvisite gaan.
“Wij gaan wel samen op kreukelbezoek hΓ¨? (…) Ik wil wel zo’n sinaasappel vasthouden. Beetje je eigen innersinaaslove opwekken enzo. Rammelende citrusstokken.”
Come on, rammelende citrusstokken? Ik vond mezelf zo grappig… En ja, je mag dit niet leuk vinden. Vond beste vriendin 1 ook niet. Beste vriendin 2 vond het hilarisch, haha. Kijk, ik heb echt niets tegen baby’s. Sterker nog, baby’s zijn super schattig. Maar, het zijn wel kreukelige sinaasappels. Behalve dan het nieuwe neefje van Robert. Het jongetje is kreukvrij en heeft echt zo’n lief koppie. π
Trouwens, wat ik wel echt heel erg vies vind, is van die moeders die dan het half afgekloven kwijlkoekje van hun baby naar binnen werken. Yugh! Ik vind van dezelfde lepel eten als iemand anders sowieso vies, laat staan als er tandafdrukken ergens in staan. And we all know dat baby’s veel kwijl produceren als ze aan voedsel sabbelen. Prima, niets mis mee. We pakken wel een doekje. But moms please, eet niet dat kwijlkoekje op, it’s disgusting!
Baby’s… Ze zijn schattig, groeien razendsnel uit hun kleine, snoezige kleertjes, en ze zijn groot voordat je het weet. Slapeloze nachten, hormonale schommelingen van jewelste, gejank en gelach, eerste woordjes, eerste stapjes… Ja, ik denk dat ik ook wel een baby wil. Niet nu, over een paar jaar. Mijn citrusstokken komen tot leven. π
Wat vindt jij van baby’s? Of, ben je een blije ouder? Share some happy parenting!
β₯
Bron afbeelding: Pixabay.
Geef een reactie