You’ll never guess what happend yesterday! Nou ja, nu hoeven jullie ook niet te raden, want ik ga het gewoon vertellen. This lady heeft gewoon een stageplaats gevonden! Echt, ik ben zo blij gewoon. Overigens, ik weet dat het eigenlijk koffietijd is vandaag, maar die komt gewoon zaterdag. π Bijna 3 weken dubben of het ΓΌberhaupt zou lukken en veel scholen aanschrijven, heeft dus uiteindelijk iets opgebracht. And I feel good!
Zo heb je niets…
Ik zag het vrij somber in. Er kwamen vooral mails binnen met teksten in de trant van “Wij hebben geen plaats voor een stagiaire.” Of: “Ik gooi het in de groep,” en vervolgens hoor je niets meer. No problem, ik zoek wel verder. Maar, ondertussen werd ik al banger dat ik zometeen een half jaar thuis zou komen te zitten. Alhoewel, het was ook mogelijk om een universiteitsminor te doen, maar dan zou ik niet doen wat ik wil doen…
Uiteindelijk kreeg ik afgelopen vrijdag een mail van een school in Amersfoort; of ik op gesprek wilde komen. Ja, graag! Amersfoort is niet de meest praktische optie gezien de 2 uur reistijd, maar dat nam ik maar voor lief. Beter een verre stage, dan geen stage. Right?! Vandaag zou ik dan die afspraak hebben. En toen…
De onverwachte wending
Afgelopen dinsdag ontving ik een mailtje van een docente levensbeschouwing aan het Christelijk Lyceum in Apeldoorn; of het me leuk leek op gesprek te komen. Ja, absoluut! Al sinds ik bezig ben met scholen zoeken, hoopte ik dat deze school in Apeldoorn het zou worden. De schoolgids gaf veel info en ook de telefoniste was ontzettend vriendelijk. Puur gevoelsmatig leek deze school mij geweldig. Tja, mijn geluk kennende, zou dit hem dus niet worden. Je kan wel nagaan hoe blij ik was dat ik voor een gesprek werd uitgenodigd. π
In eerste instantie zouden we volgende week afspreken, maar ik opperde dat ik eventueel ook ‘morgen’ (gisteren dus) wel kon. Kwam haar ook goed uit en om 2 uur was ook de schoolopleider beschikbaar. Oh my, had ik ineens twee potentiΓ«le stageplaatsen!
Het gesprek
Bloednerveus maar dolenthousiast ging ik op weg naar Apeldoorn… Would this be it? Och, wat een schat van een vrouw is de docente die mij dan zou begeleiden. Zo vriendelijk! De schoolopleider ook, zo’n vriendelijke man. Ik was nerveus, dus kwetterde flink door… Totdat de schoolopleider zei: “We hebben het nu veel over jou, maar misschien wil je ook wel iets van ons weten.” Bagger, ik kletste te veel! Bang dat ik het al verpest had, kwam ik wat tot bedaren. Hij stelde zich wat verder voor en vertelde welke functie hij had en hoe hij te werk ging als schoolopleider; zij vertelde daarna ook wat over zichzelf en over de school.
Voor mij is het ook heel belangrijk hoe de begeleiding van de docente is, dus uiteraard vroeg ik daarnaar. Ze begeleidt vanuit vertrouwen en vooral vanuit het positieve; ik moet zelf een docent worden en mijn eigen weg daarin vinden, en zij is het vangnet. Het is totaal niet de bedoeling dat alles op ‘haar manier’ gaat, of moet, zoals ik bij een stage enkele jaren terug had. Dit stelde mij natuurlijk ontzettend gerust, en ik werd al enthousiaster. Zou het…?
We hebben ruim 3 kwartier gezeten, en waar je normaal moet wachten tot een school je laat weten of ze je hebben aangenomen, kon de docente in kwestie mij nu al toezeggen dat ik mijn stage bij haar mag komen doen. Zo blij!!! Van niets, naar de school die ik zo graag wilde. Happy me! Begin van het schooljaar mag ik al direct een sectievergadering bijwonen, en zoals we het besproken hebben, zou ik 4 ‘eigen’ klassen krijgen. Echt, ik heb er zoveel zin in! π
Uiteraard heb ik de afspraak van vandaag gisteren nog heel netjes afgemeld. Afstand was een erg goede reden om een andere school als stageplaats te ‘kiezen’, vond de contactpersoon in Amersfoort.
Ofwel, Roos hier is happy as a little child. Nu kan ik rustig de vakantie in. Nou ja, nog 1 paper, 1 recensie, en na 6 juli heb ik dan echt vakantie. Op de bijbaan na, maar dat maakt niet uit. π
Heb jij afgelopen week nog goed nieuws gekregen?
β₯
Geef een reactie