Het gemis! Dagen duren langer vanaf vandaag. That is, totdat mijn geliefde smartphone terugkomt. Voor nu leef ik op Android 2.1. Bejaard, dat is het. Bah, een oud toestel met nog oudere software. Hoe moet ik nu Facebook checken, Instagram bekijken en updaten, en spelletjes spelen? Oh, en had ik al gezegd dat het ding retetraag is? I want my own phone!
Het moge duidelijk zijn dat ik wat overdrijf, maar toch is het opmerkelijk dat de smartphone niet meer uit ons leven weg te denken lijkt te zijn. Mijn geliefde toestel, met Android 5.nogwat trouwens, heeft kuren en heb ik derhalve opgestuurd naar Samsung. De toesteldokter zal een kijkje nemen en indien nodig het een en ander fixen. What’s the problem? Uhm, de camera doet het niet meer. Na een reset wel, maar enkele dagen later stopt cameralief er weer mee. Om nou elke week je telefoon volledig te resetten en opnieuw te installeren werd mij toch wat te gek, dus there it goes to the cellphonedocter.
Tja, leuk is anders, maar ik heb wel een ‘oude smartphone’. Mocht de Nokia van mijn pa wel lenen, maar: “Dat kan toch niet, ik heb echt WhatsApp nodig!” Uhm, bereikbaarheid enzo. #Duh. Dus, terug naar mijn eerste smartphone: de Sony Ericsson Xperia x8. Geinig dingetje, maar zwaar verouderde software. Gelukkig doet WhatsApp het wel, maar verder kom ik niet. Ach, het ding doet wat het moet doen: bellen en SMSen. Oh, en WhatsAppen.
Eigenlijk zie ik er best tegenop. Mijn phone een paar dagen kwijt. Hopelijk komt hij maandag terug. Communicatie gaat veel via WhatsApp tegenwoordig en vooral die app is echt niet meer weg te denken. Respect dus voor alle mensen die wรฉl met een eenvoudig bel-en-sms-toestel kunnen ‘overleven’. Hoe moet ik nu Facebooken als ik in de trein zit? Well, gelukkig ben ik het type dat ook gewoon een boek kan lezen en niet 24/7 met haar telefoon bezig is. Maar, 20/7 toch zeker wel ๐ dus ik hoop wel op een spoedig herstel en terugkomen, haha.
Bizar eigenlijk hรจ? Een aantal jaar terug had niemand een smartphone, laat staan een mobiele telefoon. Tegenwoordig kunnen we niet zonder. Of toch wel? Er zijn veel challenges van mensen die ‘de uitdaging aan gaan’ om een bepaalde tijd zonder telefoon, of helemaal zonder internet, door te komen. To be honest zou mij dat niet lukken. Internet is redelijk essentieel, alleen al bij het zoeken van literatuur en het schrijven van papers. Moet je nagaan, ‘vroegรขh’ dook iedereen gewoon nog de bieb in. ๐
Over papers gesproken, die moet ik ook nog afmaken. Het lezen van blogs deoe ik veel op mijn telefoon onderweg, wat nu dus niet kan, of op mijn laptop als ik tijd heb. A little bit of patience is what I ask, volgende week heb ik weer tijd om blogs bij te lezen. Voel je dus niet al te genegeerd, haha.
Kun jij zonder je (smart)phone, en hoelang?
โฅ
Bron afbeelding: Pixabay
Geef een reactie