Ik ga een minilaptop kopen. Een Asus eeebook noggenogwat. Leuk dingetje, 230 euries en met redelijke specificaties. “Maar Roos, je hebt toch al een laptop? Een hele goede laptop zelfs.” Ja klopt, maar mijn laptop is wel groot en lomp. Een minilaptop is minder zwaar en veel makkelijker mee te nemen. Vooral op stage, blablabla. Heb ik het nodig? Nee, maar het is wel makkelijk. Ik wil het, dus ik koop het. Geld uitgeven alsof het niets is, I like it.
We leven in een consumptiemaatschappij en kopen eigenlijk alles wat los en vast zit om het onszelf gemakkelijk te maken. De minilaptop die ik wil kopen heb ik eigenlijk niet nodig, want ik heb een goede laptop die ik ook mee kan nemen. Maar, een mini is wel makkelijker omdat ik veel reis komend half jaar en dan niet constant die zware laptop hoef mee te zeulen. Een mini voor erbij is praktisch. Niet supernoodzakelijk, maar zeker praktisch. En, ik vind het een leuk dingetje en daarom wil ik het hebben. #bestargumentever.
Overigens, ik wil nog veel meer hebben. Een goed fototoestel om foto’s voor mijn blog te maken. Een toestel wat je uiteindelijk niet gebruikt, omdat je hem niet 24/7 op zak hebt en daarom maar fotootjes schiet met je telefoon die een net zo goede camera heeft. Alleen, het staat überprofessioneel om toch zo’n dik fototoestel te hebben. Oh, en wat dacht je van tablet én een e-reader? Waarom zou je je boeken op de tablet lezen, als er zo’n mooi vernuftig apparaatje voor is uitgevonden? En, het kost bijna niets! Dus…
Consumptiemaatschappij. We kopen, we willen, we hebben het meeste niet eens nodig, maar we willen. Willen, de consumptiedrang van de mens is de motor van de economie. Wat nou als we zouden stoppen met willen? Over ‘willen’ gesproken, ik wil mijn telefoon terug. Verbazend hoe snel je aan de gemakzucht en invulling van je loze momentjes went. Overigens wil ik ook nog een shitload aan boeken. Een deel omdat ik het echt interessant vind, en een deel omdat ik dan ‘belezen en intelligent’ over kom. To be honest, ik ben zeer belezen in de fantasy wereld, maar nog niet in ‘de klassieken’. Dus, binnenkort staat er een bundel verzamelde werken van Shakespear op de plank, De Goddelijke Komedie van Dante, een boek over Griekse mythologie, en Goethes ‘Faust’. Overigens ben ik wel oprecht geïnteresseerd in deze werken. Dat je vervolgens belezen en intelligent lijkt te zijn, is een mooie bijkomstigheid. 😛
Een groot deel van onze consumptiedrang komt voort uit de behoefte om anderen goed over ons te laten denken; de behoefte om ‘erbij’ te horen. Het meeste wat we kopen, hebben we helemaal niet nodig. Maar, als je een laptop, een minilaptop, en een goede smartphone hebt, kom je welvarend over. Immers, hoe meer gadgets, hoe beter je zogenaamd in de slappe was zit. Dat je ondertussen thuis op een houtje kluift maakt niet uit, want je hebt wel al die gadgets. 😉
Consumeren heeft ergens dus ook een illusionerend (I know, dit is geen ‘officieel’ woord maar je snapt wat ik bedoel) effect. Veelal onbewust overigens. Soms ook bewust. De minilaptop wil ik vooral uit gemakzucht en niet om ‘rijk’ over te komen. De boeken uit interesse in de thematieken. Echter, veel mensen pronken wel met hun bezittingen en consumeren om te imponeren. Daar speelt ‘de markt’ ook wel goed op in natuurlijk, want er komen constant weer nieuwe onnodige maar toch zo nodige producten op de markt. Heb je wel eens naar TelSell gekeken? Och, ik ga kapot om de manier waarop die reclames worden vormgegeven.
Oké, uhm, ik weet nu niet meer waar ik met deze blog heen wilde. Eigenlijk is dit een beetje een random hersenspinsel, haha. OT: ik heb wel m’n laatste paper voor dit jaar af! #bijnavakantie! Anyways, iedereen heeft vast wel enkele items in huis die je eigenlijk niet nodig hebt, maar die zoooooooo leuk en nodig leken op het moment dat je ze kocht. Zo heb ik van die nepkaarsen die heel nodig leken, maar ik zet ze nooit aan. Brand liever een echte kaars. Ook maak ik de ‘fout’ om elke zoveel tijd weer maku-up aan te schaffen, terwijl ik dat eigenlijk ook niet gebruik. Oh, en wat dacht je van die 20 paar schoenen? En nog steeds wil ik meer schoenen want deze zijn ‘niet altijd te combineren met m’n outfit’. First-world-ladie-problems, haha. De welkbekende ‘oh dit is leuk, ik wil het’ , waarvan later toch blijkt dat je het niet nodig hebt.
Trouwens, eigenlijk hebben wij mensen helemaal niet zoveel écht nodig. Voedsel, kleding en schoeisel, een dak boven je hoofd, en sociale contacten. Dan ben je er eigenlijk wel. Maar, om nou helemaal minimalistisch te gaan leven is dan weer het andere uiterste. Een koffiezetapparaat is overigens altijd een goede koop. Koffie is wél nodig! 😉
Wat is jouw laatste onnodige nodige aankoop?
♥
Bron afbeelding: Pixabay
Like what you read? Volg mij via Bloglovin, Facebook, Twitter, of Instagram!
Geef een reactie