De laatste vrijdag van de schoolvakantie, that is, voor iedereen die in regio midden op het basis- of middelbaar onderwijs ‘zit’. Aanstaande maandag begin ik met mijn stage, en oh my, ik ben best wel benauwd. Toch merk ik ook een bepaalde rust en enthousiasme voor het komende half jaar. This lady gaat gewoon terug het onderwijs in en daar heb ik verdraaid veel zin in!
Terug bij af?
Mijn laatste stageherinneringen zijn negatief; ik eindigde met het label ‘sociale angststoornis’ en een psycholoog. Ik was bang voor beoordelingen, bang voor mijn mentor, bang om te falen. Maar, het meest was ik bang dat mijn begeleider mij een slechte docente zou vinden. Ik blokkeerde in mijn lesgeven en vooral beoordeelde lessen waren een hel. Bevroren en bang gaf ik lesjes, enkel gefocust op mijn beoordelaar. Waarom wilde ik het onderwijs in? Voor de kinderen… En toch was mijn aandacht niet bij hen.
Bang ben ik, bang voor herhaling. Dat ik nu na twee jaar toch weer terug ben bij af. Bang dat ik weer bevries, dat ik geen orde kan houden of iets verkeerd doe waardoor mijn mentor mij afkeurt als docent. Bang dat het docentschap niet voor mij is weggelegd. Bang. Om. Te. Falen.
Turn around…
Nee! Dit keer gaat het lukken. Waarom? Because I say so! Bang, maar tegelijkertijd ben ik zo enthousiast, heb ik er zo veel zin in om weer les te gaan geven. Levensbeschouwing nota bene, ik ga het middelbaar onderwijs in! Dat is wel even anders dan de basisschool. I wonder, zal ik alle namen van alle kinderen in die vele klassen wel onthouden?
Docente levensbeschouwing. Het mag fout gaan, ik ben immers in opleiding. Niemand verwacht dat het in 1x goed gaat of dat ik alles al kan alleen ikzelf. Een stage is om te leren, om ervaring op te doen, en om te kijken of iets bij je past. Onderwijs past bij mij, daar hoef ik me niet druk om te maken. Mijn grootste uitdaging ligt erin om het mezelf te gunnen om te leren en niet bang te zijn om te falen.
Klaar voor de start
Maandag begint het dus. Stage. Ondertussen is afgesproken dat ik 2 tweedeklassen ‘krijg’ en vanaf de 3e/4e week wil ik gaan beginnen met lesgeven. Ligt natuurlijk ook een beetje aan het programma van de uni. Maar, direct beginnen vond ik wel wat te spannend. Kijk liever eerst even een paar lessen mee voordat ik het zelf ga doen.
You know, ik heb een visie. Op onderwijs, op levensbeschouwing, op het leven… Deze drie vallen samen als ik het vak levensbeschouwing mag doceren. Het leven staat bol van de zingeving, waarheidsvinding zo je wil. Waarheid is voor iedereen anders, en iedereen houdt er een andere levensbeschouwing op na. Ik ben zelf zoekende naar zingeving, naar vorm van religiositeit/spiritualiteit die voor mij waar zou kunnen zijn. Daar wil ik kinderen ook in ondersteunen. Ik wil ze leren over diverse tradities en levensbeschouwingen, om onderzoekend en open-minded te zijn richting anderen en andere tradities, en om op zoek te gaan naar hun eigen waarheid. Niet mijn levensbeschouwelijke visie, maar die van henzelf. Daar wil ik bij helpen; helpen met waarheidsvinding in zingeving. Well, maybe this sounds a little vague…
Anyways, ondanks dat ik mijn stress en angst voel borrelen onder de oppervlakte, beheerst het me niet. Althans, niet meer zo erg als dat het enkele jaren terug deed. Dat is een positieve gewaarwording. Het erkennen van de angst maar je er niet volledig door laten beheersen. Mijn enthousiasme is meer aanwezig dan de angst #ontwikkeling. Het enige jammere is dat ik officieel nog een week vakantie heb voordat ik op de uni moet beginnen, maar vond het wel snugger om direct de eerste week op mijn stageschool mee te draaien. Misschien levert dat me een voorsprong op qua stage-uren en oriëntatie. De stage start officieel de 1e week van september, maar tegen die tijd heb ik al 2 weken meegelopen. Een goed begin is het halve werk, right?
Ben echt heel benieuwd naar het komende half jaar; hoe zal het gaan, wat ga ik leren, waar loop ik tegenaan, enz. Het uitwerken van stage-ervaringen moet ik nog even bedenken. Ik mag natuurlijk niet zomaar alles wat ik op school meemaak op het www gooien. Iets met privacy enzo.
Oké, ik ben wel uitgeblablaad nu. Hm, hoe schrijf je dat eigenlijk? ‘Blablaen’ is geen werkwoord, en zo gebruik ik ’t wel. Geblabla’d? Well, it doesn’t really matter, does it? Geniet van je vrijdag! 🙂
♥
Geef een reactie