Stress… Als het weer eens niet goed gaat. Als je iets zo graag wilt halen, dat het in je drang naar perfectionisme alleen maar slechter gaat. Immers, je legt jezelf druk op, gaat stressen, en daardoor blokkeer je en mislukt ‘het’. Het is erg gemakkelijk om vervolgens in de slachtofferrol te kruipen en alles buiten jezelf te zoeken. Die stomme leerlingen, brutale etters. Hoe moeilijk is het om gewoon eens te luisteren? Of: mijn stagebegeleidster verwacht teveel van me. Als ze gewoon let op wat de uni vraagt, doe ik het prima. Tja, je kan alles nog zo buiten jezelf plaatsen, maar uiteindelijk heb ik het zelf zo ver laten komen.
Het gaat niet zo goed op stage, no shit Sherlock, voor als dat nog niet duidelijk was. Madame la mentrix kan mij niet voldoende beoordelen met hetgeen ik nu laat zien. Ja maar de uni vraagt… En daar geef ik haar groot gelijk in. Pubers en Roos, it doesn’t quite match. Die leerlingen zijn vervelend dus het ligt aan hen! Ehm, is dat zo? Is het niet de taak van een docent om voor een ordelijk en veilig klassenklimaat te zorgen? Raad eens wat mij dus niet lukt… La mentrix zegt dat dit de verkeerde doelgroep voor mij is. Ze denkt dat ik het prima zal doen in het speciaal onderwijs, of op de basisschool, maar met pubers werken wordt hem gewoon niet. Niet op de middelbare school althans. 1-op-1 gaat prima, maar een grote groep hongerige wolven pubers, dat resulteert alleen maar in chaos.
Afgelopen week kreeg ik het advies om naar huis te gaan en na te denken over of ik wel door wil gaan. It ain’t a secret dat ik ontzettend veel stress heb de laatste weken. De 1e periode ging zo goed, een beoordeling boven verwachting, en nu ga ik achteruit. Frustratie ten top. Faalangst ten top… Ik wil het zo graag goed doen, zo graag laten zien dat ik dit kan, leg mezelf ontzettende druk op, en dat werkt niet. Dus, het gaat mis, waardoor ik extra m’n best wil doen, in mijn perfectionisme en faalangst doorsla en blokkeer, waardoor het nog slechter gaat, waardoor ik nog meer wil doen, enz. Cirkeltje rond. Zie daar maar eens uit te komen.
Eigenlijk ziet la mentrix liever dat ik stop. Ergens zou dat ook beter zijn voor mij. Mijn stresslevel is zo hoog dat ik allerlei fysieke klachten heb, like hartkloppingen, slaapproblemen, gespannen nek- en schouderspieren, hoofdpijn, enz. Rust is geen overbodige luxe… Maar, ik wil helemaal niet stoppen! Ik wil lesgeven! Ironisch genoeg kom ik helemaal niet aan lesgeven toe, omdat ik enkel bezig ben met het stil krijgen van een groep pubers. Ze nemen me niet meer serieus, zijn brutaal, en dat is mijn eigen schuld. ‘Consequent zijn’ is niet echt mijn sterkste punt. Nee, ik verval in een cirkel van waarschuwen – negatiever gedrag – meer waarschuwen – niet handelen, waardoor leerlingen denken ‘oh, we kunnen toch alles maken want ze doet toch niks’. Daarnaast komt het de sfeer ook niet ten goede als ik constant de ‘strenge juf’ uithang.
Stoppen… Het zou nu rust bieden, maar tegelijkertijd voel ik me dan een grote mislukking. Dit is het 6e jaar dat ik studeer, en nog steeds nada-noppes-niks-niet dat ik een diploma heb. Dit jaar zou ik afstuderen, wil ik afstuderen, omdat dat papiertje voor mij betekent dat ik eindelijk iets bereikt heb. Het is tastbaar… Terwijl een papiertje eigenlijk helemaal niets zegt over jouw waarde als mens. Isn’t that kinda sad?
Stress is eigenlijk ook maar een raar fenomeen. Echt, op de meest rare momenten speelt ‘stress’ op. Bijvoorbeeld in de wachtkamer van de dokter, bij het voeren van een telefoontje, bij het maken van afspraken, als je bang bent dat anderen iets verkeerds over je denken. Nu ben ik sowieso erg stressgevoelig, and believe me, stressen is eigenlijk nergens goed voor. Als er nou maar ergens een uitknop zat, right? 😉 Overigens kan ik dus ook stressen over dit bloggebeuren: ik blog te weinig, lees te weinig bij anderen, het is niet interessant, blablabla.
Voor nu heb ik wel weer genoeg gejammerd. Ga maar eens verder kijken naar ‘Prison Break’. Oh my, die serie is goed! Robert en ik zijn ook bijna door Dexter heen. #aanrader Series kijken werkt redelijk ontspannend, om vervolgens te concluderen dat je tig afleveringen, dus tig uur, verder bent en eigenlijk nog allerlei werk had liggen. Ach, soms moet dat ook gewoon kunnen. 🙂
Hoe ga jij met stress om? En, wat is jouw favo serie?
♥
Bron afbeelding: Death to Stock.
Like what you read? Volg mij via Bloglovin, Facebook, Twitter, of Instagram!
Geef een reactie