Koffietijd is een terugkerende rubriek die eigenlijk helemaal nergens over gaat. Het ‘vrije schrijven’, aka schrijven wat je denkt, staat centraal. Ik schrijf totdat mijn koffie op is. Grab a cup of coffee and think with me.
De 21e koffietijd alweer. Terwijl ik echt wel veel meer koffie drink dan slechts die 21 bakkies waaronder ik heb geschreven, haha. Casa di Robert heeft een nieuw Senseo-apparaat and I love it! Het is een Senseo waar je een slangetje in propt, de andere kant van dat slangetje prop je in een pak melk, en whoppa… Ready to serve a cappuccino. Hoe cool is dat? Dus, ik drink nu Senseo-cappu met echte melk in plaats van een kant-en-klare-cappuccino-pad. *sips*
*Rekt zich even uit*
Soms heb ik na een werkdag echt spierpijn, wat raar is want zo intensief is mijn werk nou ook weer niet. Het komt waarschijnlijk doordat ik het grootste gedeelde van de week zittend doorbreng en elke vrijdag een hele dag sta. Ach, kan ook geen kwaad. Over werk gesproken *sips* eind deze maand heb ik geen werk meer. I assume dat de meesten van jullie bekend zijn met de regel/wet/contractzooi dat je maar 3 contracten krijgt en daarna moet een bedrijf je een vast contract geven. Nu, ‘het bedrijf’ geeft mij geen vast contract omdat ik niet fulltime inzetbaar ben en niet op alle afdelingen inzetbaar ben. No shit, je moet mij niet in de keuken of op de bowling zetten. Way to much stress! Mits ik over een half jaar geen ander werk heb, mag ik uiteraard terugkomen. Die regel snap ik op zich wel, iets met baangarantie en/of mogelijkheden voor nieuwe werknemers, blabla *sips*. Moet ook eerlijk zeggen dat ik langer bij Avontura heb gewerkt dan ik voor mogelijk hield. Als er iemand geen horeca-type is… haha. Toch, 2 jaar werkervaring erbij is zeer mooi meegenomen. 🙂
Anyways, Roos hier zoekt een nieuwe (bij)baan. Het liefst in de pedagogische sector. Een mens moet toch een keer kieskeurig worden hè? Alhoewel, eigenlijk wil ik gewoon iets relevantere werkervaring opdoen voor ‘later’. *sips* Oh my, die cappu is echt lekker!
Brainissues
Nah, geen brainissues, maar het klinkt wel geinig. Het zijn meer psychologische issues en die zitten onder andere in je brein. Of zo iets. Afgelopen week heb ik een aanmelding verstuurd naar een psychologische instelling. Na 2 gesprekken bij de praktijkondersteuner werd duidelijk dat ik een ‘complexe probleemstelling’ heb. Nu ja, nu heb ik zelf altijd het idee dat anderen het erger hebben dan ik en dat ik niet zo moet klagen. Anyways, de praktijkondersteuner wilde mij laten testen op een aantal dingen: hoogsensiti*sips*… oké, hoogsensitiviteit, hoogbegaafdheid (laat me niet lachen! Hoogbegaafde mensen zijn slimme mensen met kneitersveel kennis over alles. Mijn kennis… uh, dus dat, hehe), ontwikkelingsproblematieken (bijv. autisme, AD(H)D, enz.), en stemmingsproblematieken. Bij die laatste gaf ik zelf al aan dat ik vermoed bipolair te zijn. *sips*
Nu ben ik best een raar type, want ik vind psychologie ontzettend boeiend en vond het zelfs leuk om naar de psycholoog te gaan, enkele jaren terug. Nu vind ik het dus ook weer uitermate boeiend om die testen te gaan doen. Tja, call me crazy, maar ik vind het psycho-circus gewoon leuk. De psycho-klachten dan weer niet, uiteraard. *sips*
Blogging thoughts
Soms hè, soms moet ik zo *sips* hard lachen om blogland. Van die bloggers die… aan de hele wereld willen bewijzen dat zij keihard werken en dat je dus niet mag zeggen dat ze ‘weer iets gratis hebben gekregen’. Pardon me, maar als je het bloggen zo zwaar vindt, dan stop je er toch mee? Ja, ik snap dat sommigen er hun baan van gemaakt hebben, wat ik knap vind, maar ga niet even het hele interwebz ervan overtuigen dat het zo zwaar is en dus echt werk is. ‘Bloggen’ is iets wat niet iedereen begrijpt. Van ‘gewoon stukjes tikken’ tot aan ‘banen’, bloggen is erg divers en daarom begrijp ik *sips* dat het voor sommigen lastig te duiden is. Lezen over samenwerkingen vind ik erg leuk, maar zodra men gaat klagen over onderbetaald worden… Uhm, in eerste instantie begon je toch met bloggen omdat je het leuk vond? Or am I wrong?
Tot zover mijn klaagklaagoverbloglandmodus. *sips*
Het sneeuwt en ik houd niet van sneeuw. Nee, ja.. Nou, weet je? Ik houd van sneeuw als ik zelf binnen naast de kachel zit met warme chocolademelk of koffie en naar buiten kijk en dan mensen onderuit zie gaan. My inner sadist spoke. Ieder mens is wel een beetje sadistisch, en ik vind het gewoon grappig om mensen te zien uitglijden. Niet als ze gewond raken uiteraard, dan help ik wel. Overigens, ik ga zelf ook vaak zat onderuit als het glad is. Gleed een paar weken terug nog uit op de gedweilde vloer van de toiletten op werk. Had zelf gedweild nota bene, hehe. Karma hè; ik lach dus ik val. En ik geloof niet eens in karma. Denk ik. Misschien wel. De laatste tijd weet ik niet zo goed meer wat ik wel en niet geloof. Iets om over na te denken. Zal er nog wel op terug komen, ooit, op een dag, haha. *big sip*
I’m out of cappu
Nou, de koffie is op. So that means this blog has come to an end. Ik ga zo lekker op de bank hangen en een boekje lezen. Kreeg van mijn ooms “De straat van Magdalena”. Zal er binnenkort wel wat over vertellen. Houdoe! 🙂
Geef een reactie