Oh so your standing in the middle of the thunder and lightning
I know you’re feeling like you just can’t win, but you’re trying
It’s hard to keep on keepin’ on, when you’re being pushed around
Don’t even know which way is up, you just keep spinning down, ‘round, down…
Dit lied gaat eerder over een depressie dan over studeren, maar toch beschrijft bovenstaand couplet wel redelijk hoe mijn afgelopen weken waren. No worries, Roos hier leeft nog steeds. Afgelopen drie weken had ik geen tijd, zin, en energie om te bloggen; maar de studiestorm gaat langzaamaan liggen.
Studiestuff
First, het project voor ethiek. Samen met een medestudent heb ik gekeken naar de gevolgen van klimaatverandering in Bangladesh, waarna wij middels diverse ethische perspectieven hebben gezocht naar een antwoord op de vraag: “What should ’the world’ do, ethically, to the consequences of climate change in Bangladesh?” Het is een verslag van 37 pagina’s geworden (incl. bibliografie), en we vonden het wel uitdagend om voor de verandering eens in het Engels te schrijven. To be honest, ben ik ontzettend trots op de inhoud van het verslag, dus zoals jullie van mij gewend zijn, komt het binnenkort wel hier te staan. Ik ga even uitvogelen of ik mijn papers niet in PDF online kan zetten in plaats van in blogvorm, dat is veel overzichtelijker en ik vind het toch niet erg als mensen het downloaden. I know it’s possible, de vraag is alleen hoe. Zal Joost – my personal ICT-guy – wel even ondervragen, haha.
Het project voor ethiek vrat de afgelopen drie weken dus ontzettend veel tijd. Hele dagen heb ik eraan gewerkt, maar het was ook geen uitzondering om ’s nachts rond 2 uur nog bezig te zijn. Funest voor je slaapritme, kan ik je vertellen. Dus, afgelopen drie weken zat ik in een studiestorm, maar gelukkig houdt de regen al bijna op. Oh, kijk eens hoe soepeltjes en subtiel deze verwijzing naar het liedje is. Gisteren hadden we onze presentatie, het project is ingeleverd, al wat rest is het vak omtrent mythen. Trouwens, voor wie Every Storm van Gary Allen niet kent, het is echt een prachtig nummer, dus bij deze:
Ik weet nog dat ik jullie verteld had over het onmogelijke vak, it’s still impossible maar wel rete-interessant. Over een kleine drie weken moet ik twee papers inleveren. De docenten hebben namelijk, als oplossing voor ons probleem omtrent de onduidelijkheid en vele studielast, besloten om een eindopdracht online te zetten. En wat voor een… We mogen drie mythes met elkaar gaan vergelijken met behulp van twee verschillende analysemethoden. Vanavond moeten we de draft inleveren, maar ik heb nog geen overkoepelend onderwerp. Zo meteen maar even m’n encyclopedie doorbladeren; wil sowieso een Keltische mythe gebruiken. Naast deze opdracht moeten we nog een iets kleiner paper schrijven. Hiervoor ga ik de Katha Upanishad – een van de bronteksten van de hindoes – vergelijken met de verhalen rond de opstanding van Jezus. In de Upanishad wordt een jongen door zijn vader naar het huis van de Dood gestuurd, waar hij vervolgens drie dagen verblijft. Uiteindelijk komt hij weer – levend en wel – terug bij zijn vader. Aangezien tussen het overlijden en de opstanding van Jezus ook drie dagen zat, leende dit zich wel voor een kleine vergelijking/analyse.
Lifelystuff
Ja, naast studeren mag je verwachten dat ik ook een soort van leven heb. Vorige week ben ik weer begonnen met haken. Suus heeft me vervolgens direct in het haakhoekje gegooid op Facebook, haha. Ik ben een omslagdoek aan het haken. Zal binnenkort wel even een foto daarvan op Instagram gooien. Haken werkt best rustgevend, al vind ik het ook erg priegelig, hehe.
Gisteren was vriendlief jarig, dus afgelopen zaterdag hebben zijn beste vriendin en ik een surpriseparty voor hem geregeld. Zaterdagochtend rond 9.30 stopte ik Robert geblinddoekt in de auto van Wiepke. Na 20 minuten had Robert geraden dat we bij haar, en haar vriend, in de auto zaten. We waren onderweg naar Bocholt om daar te gaan zwemmen. Meneer had uiteraard niks door en wist niet wat we gingen doen totdat hij het zwembad zag. Ik had al heel sneaky alle spullen ingepakt en hij mocht uiteraard niet in de tas kijken. Drie uur hebben we daar gespendeerd; toffe glijbanen, chille bubbelbaden, en een hoop gezelligheid. Rond 2 uur gingen we naar een groot warenhuis, hebben daar een tijdje rondgelopen, om vervolgens te eindigen in een soort strandtentje – bij een meertje. Tegen 18.45 waren we bijna thuis, en met een smoesje heb ik Robert eerst nog naar de Jumbo gelokt – we moesten nog even wijn halen. Toen we vervolgens thuis kwamen, stonden Wiepke en haar vriend, en 3 van Roberts vrienden al klaar met partypoppers en confetti om keihard SURPRISE te roepen. Meneer schrok zich rot, maar vond het ook wel heel gaaf. Hij dacht namelijk dat zijn vrienden rond 8 uur zouden komen omdat hij dan zijn feestje zou vieren. Uiteraard zaten mijn schoonouders ook in het complot; zij hebben het huis versierd toen wij in Duitsland waren. Een geslaagde surprise-day dus. 🙂
Voor iemand die drie weken onder een steen leefde, heb ik nu dus eigenlijk niet echt meer iets te vertellen. Rest mij de vraag:
Hoe gaat het met jou?
♥
Like what you read? Volg mij via Bloglovin, Facebook, Twitter, of Instagram!
Geef een reactie