Blogdate met Anne!

Gisteren was het dan eindelijk zover, mijn tweede blogdate! Tweede? Ja, de eerste blogster die ik in het wild ontmoette, was Suzan. Ondertussen is dat ook alweer bijna twee jaar geleden. Gisteren ben ik van mijn poldergehucht helemaal naar Noord-Brabant afgereisd om Anne te ontmoeten. Anne en ik mailen al een tijdje, lezen elkaars blogs, en een paar weken terug ontstond het idee om eens koffie te gaan drinken. Freaking scary natuurlijk, even wildvreemden ontmoeten, maar ook hartstikke leuk (en spannend) – hoopten we dan… 😉

On my way!

Ik had een kleine 130 kilometer rijden voor de boeg. Allemachtig, ik vind autorijden leuk maar ook doodeng. Dat knooppunt bij Utrecht is echt hels. Ligt het aan mij, of zijn die rijbanen nou echt zo smal? Overal zoeven de auto’s langs je heen, en als er dan zo’n Snelle Jelle gaat zitten drukken, vraag ik me al snel af of ik nou echt zo traag reed. Well, I did not. Voor een echte wereldvreemde polderchick klinken al die plaatsnamen waar ik langs reed natuurlijk hartstikke raar. Hoe verzinnen die Brabo’s het? Overigens heb ik dat met wel meer gare plaatsnamen, haha.

Na een kleine anderhalf uur reed ik dan een of ander dorpje binnen waar ik nog nooit geweest was. Nadat de TomTom me eerst nog verkeerd stuurde – het zal ook niet – kwam ik uiteindelijk bij het juiste adres aan. And what happened then:

Een blogdate dus

We wisten al van elkaar dat we de eerste 3 minuten vreselijk ongemakkelijk zouden vinden. Zo heb ik ’n hekel aan die Nederlandse 3 kusjes, en straks zouden we elkaar alleen een beetje dom aangapen en niet weten wat we dan moesten. Niets van dit al, met een gezonde portie zenuwen liep ik op Anne af, die ondertussen al buiten stond, en na een vage 1e seconde gaven we elkaar een knuffel.

Eenmaal binnen kreeg ik het ‘je klinkt anders dan ik had verwacht’-moment. Anne klonk veel lager dan ik dacht, en ik klonk veel netter en minder Amsterdams dan zij verwachtte. Pretty funny. Al vrij snel ouwehoerden we echt over van-alles-en-nog-wat. We zaten lekker buiten met koffie – I brought the sirop en appeltaart is nog steeds delish – sigaretten, en een hoop onderwerpen om over te kletsen.

Ineens bedacht ik me dat ik nog naar de wc moest. Bij Utrecht moest ik eigenlijk al… Wat bleek, waren we alweer 2 uur verder. “Echt niet,” zei Anne… We dachten dat we pas 3 kwartier, hooguit een uur, zaten. Time flies when chicks talk. Overigens vloog de tijd de hele dag, elke keer weer verbaasde ik me er over hoe het zo snel later werd.

We hebben gelachen, kapsalon gegeten met de beste knoflooksaus ever – we both love garlic – en nog meer gekletst. Over serieuze dingen, grappige dingen, rare dingen, echt van alles. De sfeer was ook heel open en relaxed, helemaal niet zo gespannen en ongemakkelijk als we eerst hadden verwacht. Toen haar vriend thuiskwam werd gevraagd of ik bleef eten – why not – wat betekende dat we nog meer konden kletsen. Vriendlief is ook een gezellig typ trouwens, hij kwam heel oprecht en vriendelijk over. En ja, ik vind mensen normaal dus eng, want het zijn mensen. #logics

Trouwens, ze heeft echt een geniale boekenkast! Nou ja, niet de kast zelf, de inhoud. Er staat zoveel wat ik ook wil lezen. Oh my, fantasyboeken, heksenboeken, Anne heeft eigenlijk al haar eigen mini-bieb. Mine is yet to come. 🙂

Uhm Roos, hebben jullie ook nog wat gedaan dan? Nou eh, kletsen dus. Zonder gekheid, we zijn buiten gaan zitten, hebben tussendoor een refil gehaald – koffie dus – en tegen 17.30 kregen we het koud en gingen we weer naar binnen. That’s it. Het was gewoon hartstikke gezellig! Rond half 8 vond ik het toch wel tijd om te gaan. Immers, ik moest weer 130 kilometer terug rijden. We waren het er wel over eens dat het jammer is dat we zo’n takke-end van elkaar wonen. ‘Even op de koffie’ gaat zo niet heel makkelijk. Gisteren kreeg ik de auto mee, maar met het OV is het een kleine 3 uur reizen. Sterkte Anne, als je deze kant op komt, haha!

The day after

Nu ik dit blogje typ, bedenk ik me dat we niet eens als ‘echte bloggers’ een selfie hebben genomen. Dan maar een foto uit mijn eigen archief. Een rustiek plekje in Zuid-Frankrijk, dat lijkt me nu wel wat. Thank god, ik houd eigenlijk helemaal niet van foto’s. Volgende keer beter, haha. Short story shorter: ik vond het hartstikke leuk om Anne te meeten en heb een hele gezellige dag gehad. Thanks Anne! Voor herhaling vatbaar, wat mij betreft. 🙂

Q: Heb jij wel eens een blogdate gehad?

♥

Like what you read? Volg mij via Bloglovin, Facebook, Twitter, of Instagram!