Toen ik het laatst had over mijn leven onder een steen, noemde ik ook het paper dat zoveel tijd vroeg. Hereby I present you het laatste paper van dit studiejaar. Het was pittig om te schrijven en het is wellicht ook pittig om te lezen aangezien wij een complexe vraagstelling hanteren. Volgens de docente was onze vraag wel vernieuwend en is syncretisme nog niet eerder in relatie tot de interreligieuze dialoog benaderd. We hebben er hard aan gewerkt en zijn zeer tevreden met ons resultaat: een 8.2. Waarop vaders aankomt: pittig, maar wie onderzoekt dit in godsnaam? Wie interesseert zich hier nou in. Ja, goed punt, haha. Wij dus! 😉 Klik op de titel hieronder voor de pdf. De genoemde bijlage is niet in deze pdf opgenomen wegens auteursrechten (ongepubliceerd artikel).
Dialoog vanuit Identiteit
Inhoud
De interreligieuze dialoog is niet altijd even gemakkelijk vanwege de vele spanningen die heersen tussen diverse religies. Religies beweren dat hun waarheid de enige waarheid is, hun weg is de enige weg, enzovoort. Deze claims zitten verpakt in de eigen religieuze identiteit. Maar, wat is een religieuze identiteit eigenlijk; hoe komt een identiteit tot stand? Meestal kijkt men enkel naar de verschillen waarbij de overeenkomsten worden vergeten. De geschiedenis toont dat religies altijd aan verandering onderhevig zijn geweest en op het eerste oog vreemde elementen hebben overgenomen in de eigen traditie. Wij veronderstellen dat syncretisme een uitgangspunt kan zijn voor de interreligieuze dialoog doordat religies een gedeelde achtergrond hebben in deze. Derhalve luidt onze onderzoeksvraag: “Hoe kunnen syncretische elementen binnen de religieuze identiteiten van bekende religies, mits deze aanwezig zijn, ingezet worden ter bevordering van een interreligieuze dialoog?”
[blockquote align=”none” author=”Charles Taylor”]“[M]y discovering my own identity doesn’t mean that I work it out in isolation, but that I negotiate it through dialogue, partly overt, partly internal, with others.”[/blockquote]
In het paper behandelen we de voorwaarden voor een interreligieuze dialoog die Catherine Cornille onderscheid. Vervolgens gaan we in op ‘religieuze identiteit’ en multiple religious belonging, waarna we in een viertal religies kijken naar de mogelijkheden van onze these. Het blijkt dat er geen eenduidig antwoord op onze vraag te formuleren is. Vanuit de bestudeerde theorieën blijken er binnen elke religie mogelijkheden te liggen die de interreligieuze dialoog kunnen bevorderen, maar daar moeten de religies zelf actief wat mee doen. Het lastige is ook dat de meeste religies syncretisme niet erkennen omdat dat de eigen unieke identiteit aantast. Mits een syncretische achtergrond wordt erkent, zien we de meeste mogelijkheden in het hindoeïsme. We achten het dus zeker mogelijk dat het bewustzijn en gebruik van syncretische elementen binnen de eigen traditie bevorderlijk kan zijn voor de interreligieuze dialoog, al kan het ook averechts werken; bijvoorbeeld de opvatting van de moslims dat zij ‘het verbeterde geloof’ belijden. Er zijn mogelijkheden, maar welke precies en hoe syncretische elementen concreet toegepast kunnen worden ten behoeve van een interreligieuze dialoog, vraagt om een diepgaand vervolgonderzoek.
♥
Bron afbeelding: Betticohen.
Geef een reactie