Een tijdje terug viel me iets op in een gesprek met wat medestudenten. Iemand had ‘weer eens last van zo’n Jehova aan de deur’ en de ergernissen over het veldwerk van de Jehova’s Getuigen kwamen boven. Mijn reactie: “Weet je, het maakt hen echt niet uit of jij je bekeert of niet. De Jehova’s Getuigen leven gewoon het meest strikt naar de Bijbel ten opzichte van de andere christelijke tradities. In de Bijbel staat ‘verspreid het woord Gods’, en dat doen ze. Ze doen gewoon wat er van hen gevraagd wordt, en wat jij er mee doet moet je zelf weten.” Toen ik dit zei, had ik een soort deja vu. Precies dit heeft mijn vader namelijk eens gezegd toen ik het met hem had over het veldwerk van de Getuigen. Blijkbaar heb ik het opgeslagen en gebruik ik zijn woorden nu als de mijne in een gesprek met anderen.
Gek genoeg gebeurt dit vaker. Heb je wel eens ergens iets gelezen, gezien, of gehoord en als dat ooit toevallig in een gesprek aan de orde komt, dat je dan meepraat vanuit datgene wat je zag/las/hoorde? En, is het wel eens bij je opgekomen dat je die info dus eigenlijk zomaar hebt aangenomen zonder het te checken? Kijkend naar mijn antwoord over de Getuigen: 1. Ik weet niet of het hen daadwerkelijk niets boeit, nooit gevraagd. 2. Leven de Getuigen het striktst volgens de Bijbel? Ik heb dit nooit onderzocht en vergeleken met de andere christelijke tradities. 3. De Bijbel heb ik nooit helemaal gelezen – enkel fragmenten –, dus kan ik dan wel verkondigen wat er wel of niet in staat? Deze drie zaken nam ik eigenlijk voor waar aan en zonder het zelf te onderzoeken, heb ik dit verkondigd als een waarheid in gesprek met anderen.
Dat heb ik ergens gehoord…
Het is best opmerkelijk hoe vaak we externe informatie als iets van onszelf verkondigen. Ik denk dat het soms ook te maken heeft met de drang deel te nemen aan een gesprek en dan val je terug op iets wat je herkent van het onderwerp. Echter, is het niet raar om iets voor waar aan te nemen en te verkondigen aan een ander, als je helemaal niet weet of het wel waar is? Stel nou dat je er eigenlijk helemaal niet achter staat? Bij anderen valt het ook wel eens op. Dan zeggen ze iets en als ik doorvraag hoe ze bij dat standpunt komen, blijkt het inhoudsloos: “ja dat heb ik ooit gelezen.” Is alles wat je ergens leest, ziet, of hoort gelijk waar? Als iemand zegt dat eenden blauw zijn, ga je toch ook eerst zelf op zoek om te zien of dat wel klopt?
Ironisch genoeg is studeren eigenlijk dit verschijnsel in het groot. Wij studenten vertrouwen op de docenten en literatuur om ons alle informatie te geven die voorhanden is. Alhoewel, enkel het noodzakelijke volstaat. We willen immers niet meer doen dan nodig, right? 😉 Als je dan tijdens een vak ineens ontdekt dat er nog een boek is over het onderwerp waarvan de auteur een hele andere invalshoek heeft, in hoeverre blijkt jouw boek dan valide? Als student neem je eigenlijk best veel aan omdat je zelf nog niet de vaardigheden en kennis hebt om het materiaal wat je krijg te onderzoeken. Totdat je als 3e-jaars student ineens denkt alles te weten en je docenten bestookt met kritische vragen over de inhoud van het vak en ik was het niet. Nu scheelt het dat veel wetenschappelijke disciplines ‘vaste’ info hebben, basisuitgangspunten om het zo te zeggen. Echter, ook de wetenschap ontwikkelt zich voortdurend. Er zijn constant nieuwe inzichten in de psychologie, medische wereld, en ook in mijn vakgebied: religiewetenschap en theologie.
[blockquote align=”justify” author=”Herman Finkers”]Wat is nou de wetenschap? Volgens de wetenschap stijgt de zeespiegel met 10cm per eeuw!! Ik heb het voor de aardigheid eens nagemeten – ik kwam op een stijging van anderhalf meter in 6 uur. [/blockquote]
Aankomend half jaar ga ik een minor doen over neurowetenschappen. Ze gaan ons vertellen hoe het brein werkt, al is dat iets waar nog steeds onderzoek naar wordt gedaan en wat steeds nieuwe inzichten oplevert. Als je altijd maar klakkeloos alles aanneemt, mis je de kans op nieuwe inzichten die pas aan het licht komen nadat je de eerste info hebt onderzocht. Tijdens deze minor vertrouw ik op de docenten om een goede inhoudelijke basiskennis te verkrijgen. Na de minor ga ik de opgedane kennis delen en bespreken alsof het zo is, want ik ken het niet anders. En toch… is dat niet raar? We leren elke dag weer nieuwe dingen, maar vaak extern. In hoeverre kun je iets daadwerkelijk kennen als je het nooit zelf hebt ervaren of onderzocht? Als ik lees over de rituelen van een Afrikaanse stam, weet ik dan daadwerkelijk hoe die rituelen gaan? Als er beeldmateriaal is, meerdere en diverse bronnen, dan versterkt dat de betrouwbaarheid van de informatie. Maar uiteindelijk zul je de rituelen pas echt begrijpen als je ze zelf observeert bij die stam en wellicht meedoet.
Gek genoeg is ons ‘onderzoek doen’ beter als we Googelen naar ziektebeelden. Diverse pagina’s struinen we af, vergelijken informatie, en maken zo van vele bronnen een gezamenlijk beeld van hetgeen wij wilden weten. Waarom doen we dit in het dagelijkse leven eigenlijk zo weinig? Waarom nemen we zo gemakkelijk zaken voor waar aan? Voor mezelf kan ik zeggen dat het vaak te maken heeft met een gebrek aan interesse in het onderwerp. Als iets je niet interesseert, dan ga je je er ook niet in verdiepen. Anderzijds komt het ook vaak voor dat ik me wel ergens in wil verdiepen, maar me er niet toe kan zetten, te onrustig ben, niet weet waar te starten, enz. Schijnen trouwens add-kenmerken te zijn. Daar doe ik overigens wél onderzoek naar de laatste tijd. Get to know my brain.
Where did my brain go?
Oh, ik merk dat ik ben afgedwaald van ‘dingen aannemen’ naar de ironie van het studeren, ‘ervaring boven kennis’ en naar add. Hm, not quite what I expected toen ik aan deze blog begon. Moet ook zeggen dat het idee alles te moeten onderzoeken dodelijk vermoeiend is. Daarnaast, als velen hetzelfde verkondigen, dan zal het wel zo zijn toch? Well, remember Galilei? Iedereen zei dat de aarde plat was, en hij ging tegen de massa in en ontdekte dat de aarde rond is. Net als een pannenkoek. Kennen jullie Herman Finkers? Briljant man.
Dus ook al zegt ‘iedereen’ hetzelfde, dat betekent nog niet dat het zo is. En ik zeg dit nu, dus het is zo. Mocht iemand er naar vragen, dan heb je dat gelezen. 😛 Nou Toerist, volgens mij heeft ons mailcontact wat aangezwengeld in mijn brein. 😉 Well peepz, dit logje is alweer lang genoeg. Bis später!
♥
Bron afbeelding: Death to Stock, ‘Creative Community” pack.
Like what you read? Volg mij via Facebook, Twitter, of Instagram!
Geef een reactie