Soms voel ik me oud. Like, met mijn 23 jaar zit er toch een flinke generatiekloof tussen mij en ‘het kind’, wat vooral zichtbaar wordt in moreel gedrag, de omgang met anderen, en speelgedrag. Gisteren nog had ik het met medestudenten er over dat kinderen nu steeds minder buiten spelen en enkel met hun snufferd voor een scherm zitten. Ik mag niks zeggen, spendeer ook veel tijd achter een scherm… Maar, ‘vroegâh’ speelde ik buiten. Ik klom in bomen, speelde de Power Rangers na met buurkinderen, ging zwemmen, we maakten ‘papjes’ van planten en bloemen, renden, sprongen, enz. Tv keek ik ook wel hoor, maar niet de hele dag door.
Toen ik stage liep in een kleuterklas een paar jaar geleden, kwam een van de kinderen op een ochtend vol trots binnen om zijn nieuwe mobiel te laten zien. Want, “dan kan ik mijn vriend bellen!” Enigszins onschuldig, een simpel schuiftelefoontje, maar toch… Heeft een kleuter dat nodig? Nu zie ik soms al jonge kinderen met hun eigen smartphone, of tablet. Gamen, chatten, oh en buitenspelen gaat via PokémonGo – ja dat schijnt nog steeds hip te zijn. Tijden veranderen, right? Wat moet een kind eigenlijk met al die technologie?
Maar, er verandert veel meer. Zo verandert ook de omgang met de medemens. Ik moest het vroeger niet wagen om brutaal te doen tegen een volwassene. Keek zelfs tegen volwassenen op. Een week of drie geleden liep ik met een Engelse uitwisselingsstudente de metro uit op Amsterdam-Zuid. In de metro stond een groepje jongens, kinderen, van een jaar of 10-11. De kinderen waren erg luidruchtig en duwden en trokken en botsten tegen allerlei mensen aan. Zij zei hoezeer het haar verbaasde dat de kinderen hier in Nederland zo luidruchtig en onbeschoft waren, zo ongemanierd leken. Ja, ik begreep haar wel – mede een cultureel verschil. Toen we de metro uit liepen, duwde een van die kinderen – het opdondertje – ons aan de kant en liep dwars tussen ons door. Zij gaf het jong een zachte duw tegen zijn rug, als correctie zeg maar. Ik zou me dood zijn geschrokken als een volwassene mij een duw gaf, maar deze jongen? Nee… Hij draaide zich om, kwaad, en gaf haar een harde duw met de woorden: “Wat denk je wel niet, je mag niet duwen!” Ehm, dat klopt ukkie… De taalbarrière hielp ofcourse niet echt mee, dus ik heb het jong gezegd dat hij zich snel uit de voeten moest maken. Zij was stomverbaasd; waar halen de kinderen tegenwoordig het lef vandaan? Ja… Ik had het ook niet moeten wagen, vroegâh…
‘Vroeger’ heeft altijd wat nostalgisch; vroeger was alles beter. Ahum, that’s not quite true, maar vroeger was het inderdaad anders. Sommige veranderingen zijn ten goede, anderen niet. Gisteren zei een van mijn medestudenten dat het gedrag van ‘het kind van tegenwoordig’ voortkomt uit het feit dat ouders en kinderen van elkaar vervreemden – that is, dankzij de moderne (sociale) media. De technologie schept een afstand, het sociale contact veranderd – probeer maar eens een gesprek te voeren met iemand die continu met zijn telefoon in de hand zit… and sometimes I’m guilty of that as well. Toch zou je denken dat normen en waarden een belangrijke plaats moeten innemen binnen de opvoeding; het kind leren wat wel en niet kan en mag. Mij lijkt dit een zeer belangrijke in de ontwikkeling van sociale vaardigheden. Op school gebeurt dit gedeeltelijk, maar de verantwoordelijkheid voor sociale ontwikkeling en moreel handelen ligt voor een groot deel bij de ouders/opvoeders.
Ach, soms verbaas ik me erover, de brutaliteit en het onbeschofte. Soms vind ik het onbeschaamde wel wat hebben – wellicht omdat ik teveel schaamte ervaar (wat tot angst leidt). Desondanks blijft het apart om te zien hoe anders de kinderen van nu zijn vergeleken met ‘mijn generatie’. Uch, now I feel old. Moet je nagaan hoe ‘nog oudere’ generaties zich voelen, hahaha. Overigens heb ik nu wat gegeneraliseerd hè, echt niet alle kinderen zijn asociale ettertjes. Anyways, tot zover mijn klaaglijke overpeinzingen. Be proud of your kids, teach them no shame, but please teach them some decent behaviour as well.
♥
Bron afbeelding: Pixabay.
Like what you read? Volg mij via Facebook, Instagram, WordPress, of e-mail!
Geef een reactie