‘OverLeven’ is een terugkerende rubriek die gaat over de dingen uit het leven. ‘Over het Leven’, hoe overleef je je leven? De rubriek wordt veelal gevuld met gastblogs en beslaat verschillende onderwerpen, welke vaak herkenbaar kunnen zijn of aansporen tot denken. Bijdragen aan ‘OverLeven’? Mail mij: info@roosdenkt.nl.
Heb uw naasten lief als uzelf
Een paar weken geleden vroeg Roos mij of ik interesse had om een gastblog voor haar te schrijven. Dat had ik zeker, maar ik vond het ook heel eng, want waar moest ik over schrijven? Dat mocht ik zelf weten. Nou, dat maakt het er niet makkelijker op. Ik ging nadenken. Wat houdt mij op dit moment het meest bezig in mijn leven? Ik zit al bijna een jaar lang in de ziektewet en ben in behandeling voor mijn angsten en depressie. Door de therapie die ik volg leer ik een heleboel over mijzelf en komt eigenlijk voor het eerst in mijn leven naar boven wie ik echt ben en wil zijn. Een groot onderdeel daarvan is het spirituele. Het geeft mij steun, liefde en geluk.
Ik ben christelijk opgevoed. Er werd thuis gebeden. Voor en na het eten en voor het slapen gaan. Op zondag gingen we naar de kerk en er werd uit de bijbel gelezen. Toen ik wat ouder werd en naar de middelbare school ging hoefde ik niet meer mee naar de Gereformeerde Kerk waar we altijd heen gingen. Ik stond echter wel open voor het geloof en ging zelf op zoek. Ik ging met een vriendin naar catechisatie en met een klasgenootje ging ik mee naar haar kerk. Ik maakte kennis met de Pinkstergemeente. Uiteindelijk waren het de biologielessen die korte metten maakten met mijn geloof. Ik kon het simpelweg niet verklaren dat God de de hemel en de aarde geschapen zou hebben. Ik had meer vertrouwen in Darwin.
Het geloof in God heeft altijd een belangrijke rol in mijn leven gespeeld. Het stopte echter toen ik niet meer in het concept kerk en het scheppingsverhaal geloofde. Het was óf dat geloven of helemaal niets. Dat zei mijn verstand. Mijn gevoel zei echter hele andere dingen. Ik begon met mediteren, kocht een setje engelenkaarten en ging met mijn intuïtie werken. Dit hield ik echter wel stil. Ergens voelde het raar. Alsof ik mijn vroegere geloof verloochende. Het gevoel en mijn vertrouwen in deze vorm van spiritualiteit werd echter steeds groter en sterker. Het voelde zo goed en vertrouwd en als iets zo positief aanvoelt, dan kan er toch niets verkeerds aan zijn?
Toen ik er eindelijk een keer over durfde te schrijven op mijn blog kreeg ik direct een reactie die mij weer mijn hoofd deed buigen. ”Ik hoop dat je ooit het vertrouwen in God weer zult vinden in plaats van in een stapel plastic kaartjes.” Hoe goed het ook bedoeld kan zijn, de manier waarop zij over mijn kaarten sprak deed me pijn. Ik haalde direct mijn artikel weer van mijn blog en hield me weer stil. Tot ongeveer een week of twee geleden. Ik wil me niet anders voordoen dan ik ben. Ik wil mezelf kunnen zijn. In wat ik denk, in wat ik voel, in hoe ik eruit zie én in geloof.
Geloven is niet makkelijk. Geloven is overtuigd zijn dat iets waar is of bestaat echter zónder daar bewijs voor te hebben. Dat is iets wat het geloof moeilijk maakt. Niet alleen voor onszelf, om vast te blijven houden aan ons geloof, maar ook om met meerdere geloven naast elkaar te leven. Daarnaast is er bij het geloof altijd de angst dat het geloof ongegrond blijkt. We doen daarom extra ons best om te bewijzen dat ons geloof het enige juiste geloof is. De gevolgen zijn groot: haat en oorlogen overal ter wereld. Het tegenovergestelde waar ieder geloof wat mij betreft voor staat: liefde en naastenliefde.
We leven in een harde prestatiegerichte maatschappij waar de nadruk ligt op het verdienen van geld en het hebben van status. We willen één Europa, maar als er een boot met vluchtelingen zinkt in de wateren van Italië dan is het in ene hun probleem. We sluiten onze ogen voor dierenleed en kopen toch liever dat goedkope stukje vlees. Ondertussen blijft de TV uit, omdat we al het geweld in de wereld niet meer kunnen verdragen. Wat blijft er dan nog over? Juist, ons geloof. De natuur. Spiritualiteit. Ik hoop met heel mijn hart dat er ooit een moment komt waarop we allemaal vredig naast elkaar kunnen leven ongeacht óf we geloven en ongeacht wat we geloven.
Heb uw naaste lief als u zelf.
Bron afbeelding: Daniel Kainz
Geef een reactie