Als mensen te horen krijgen dat ik religiewetenschappen studeer, is de vervolgvraag meestal wat ik dan zelf geloof, welke religie ik aanhang. Nou, ik ben geen christen, geen boeddhist, geen moslima, geen jodin, geen hindoe, geen pagan, geen satanist, maar ook geen humanist, eigenlijk zou ik mezelf onder geen enkele religieuze/levensbeschouwelijke stroming plaatsen. Waarom doe je dan deze opleiding? Omdat ik me mateloos interesseer in religie, in het feit dat andere mensen wél geloven en daar zo veel mooie dingen uit kunnen halen. Uiteraard heeft religie een hele sterke keerzijde, maar ik interesseer me mateloos in de mooie, psychische aspecten van religie. Dus je bent zelf ongelovig? Nou ja, ongelovig is ook gelovig. Ik beschouw mezelf als een agnost, maar ik geloof niet in God nee…
Oké, nu vragen jullie je misschien af wat een agnost dan is. Klik voor de definitie van Wikipedia. Voor mijzelf leg ik het altijd een tikje anders uit. Het is voor mij nooit een vraag geweest of God wel of niet bestaat. Ik geloof best dat er iets als een God(heid) kan bestaan, alleen raakt dat mij persoonlijk niet. Kortom, ik geloof niet in God. Dit zegt niets over het feit of hij wel of niet bestaat, daar doe ik dus geen uitspraak over.
Waar mijn interesse voor religie vandaan komt, verklaar ik dus vaak zoals ik hierboven zei: vanuit mijn interesse in mensen, in datgene wat hen stuurt, motiveert, inspireert, enzovoort. Waarom ik dan geen antropologie studeer? Omdat ik de mystiek van religie, mythologie, eigenlijk gewoon verhalen, ook leuk en interessant vind.
Afgelopen week heb ik een interview gehad met twee Jehova’s Getuigen. Zij gunnen iedereen, ook mij, de liefde van God. Mijn beste vriendin idem. Zij bidt wel eens voor mij. Geweldig vind ik dat! Ik weet dat het voor haar betekenis heeft, en het raakt me dat zij zo aan mij denkt en mij probeert te helpen en steunen middels datgene wat haar zo helpt in het leven: haar geloof in God. Vaak als ik mensen hun geloof zie belijden, zie hoe gelukkig dat hen maakt, voel ik een bepaalde warmte. Ik vind het echt prachtig!
Tja, en waarom geloof ik dan niet? Omdat ik dat niet kan. Hoe bedoel je ‘omdat ik dat niet kan’, wat is dat nou weer voor onzin? Oké, dit klinkt misschien raar, maar ik heb het wel eens ‘geprobeerd om te geloven’. Het werkte niet, ik kan het gewoon niet. Ik mis de overtuiging die de daadwerkelijke religieuzen wel hebben. Religie probeer je ook niet, je moet er van overtuigd zijn! Overigens begrijp ik dat velen misschien zullen vallen over het feit dat ik zeg ‘ik kan niet geloven’, alsof het een activiteit is. Het is echter zo dat je om te kunnen geloven een bepaald vertrouwen nodig hebt. Het vertrouwen in God/het bovennatuurlijke is de basis van het geloof. Dit vertrouwen heb ik niet en daarom kan ik niet geloven. Klinkt best logisch toch?
Psychisch beredeneerd zou mijn gebrek om te kunnen geloven, ook te maken kunnen hebben met mijn eeuwige twijfel. Bij alles wat ik doe, heb ik behoefte aan zekerheid. Voordat ik een beslissing maak, vraag ik 20 mensen om advies. Als ik dingen afspreek, weet ik graag van te voren waar ik aan toe ben. Last minute afspraken, onduidelijke afspraken, nope… niets voor mij. Dat maakt me nerveus omdat ik niet weet wat er dan van mij verwacht wordt. Bij het geloven in God heb je geen zekerheid. Duh, daarom heet het toch geloven? Ja, dat weet ik, en ik vraag ook niet om die zekerheid. Deze redenatie gaat ook niet helemaal op, omdat ik hierboven ook al zei dat ik wel geloof in de mogelijkheid van het bestaanvan een God(heid). Lastig eigenlijk…
Eigenlijk vind ik het wel goed zo. Religie brengt mooie dingen, maar ook vele verplichtingen. Tot nu toe voel ik me bij geen een religie echt thuis, het is meer dat ik alles interessant vind. Kortom, voor mij blijft het bij het bestuderen van religiositeit en het genieten van de vreugde die mensen daaruit kunnen halen.
By the way, ik ben niet helemaal religieloos. Ondanks dat ik niets aanhang en me geen overtuigingen eigen maak, haal ik wel uit elke religie aspecten die mij als persoon doen groeien. Dit geldt, al dan niet bewust, volgens mij voor iedereen. Religie is meer dan alleen het geloof in het transcendente, het is ook een set leefregels, normen en waarden. En of je nou gelooft of niet, in elke vorm van religie/levensbeschouwing zitten wel dingen waar jij ook wat mee kan. 🙂
Het bizarre aan dit hele verhaal is dat ik dan wel weer in geesten geloof… Tja, mensen zijn soms raar, laten we het daar maar op houden. 😉
Wat betekent ‘geloven’ voor jou?
Ciao ♥
Geef een reactie