Egoïstische onzekerheid: de wereld draait niet om z’n as…

De wereld draait om mij. Altijd alleen maar om mij. Als ik over straat loop, kijken mensen naar mij. Als mensen smoezelen, praten ze over mij. Oh, en most important: mensen verwachten dingen van mij… Alles draait altijd om mij! Dit, my dearies, is de egocentrische kant van het fenomeen ‘onzekerheid’.

Afgelopen vrijdag hoorde ik dat de baby er was. Ja leuk! Maar, guess what? Ik raakte in de rats. Want, wat moet ik doen? Wat verwachten ze van mij? Moet ik even bellen, nee dat is raar… Een appje is zo bot/onpersoonlijk… Wat moet ik doen? Niets zeggen kan ook niet. As you see, ik ben direct bezig met wat ‘zij’ van mij verwachten, terwijl ‘zij’ veel te druk zijn met hun newly born. Overigens heeft Robert een appje gestuurd namens ons beiden en zijn we zaterdag op kraamvisite geweest. Och wat een schatje! Zo’n klein, lief, mooi manneke. En nee, geen sinaasappel. 😉

Anyways, ook als ik ergens loop, zijn mensen echt niet met mij bezig. En als iemand al kijkt, so what? Onzekerheid heeft dus ook een egoïstische keerzijde, want je bent altijd bezig met jezelf en hoe anderen met jou bezig zijn. Trust me, niemand is direct met jou bezig. ‘Zij’ kijken echt niet om of je appt of belt, ze zijn veel te blij met hun nieuwe kleine spruit om wakker te liggen van wat jij doet. Tja, en zo is dat met veel meer dingen. Als je extreem onzeker bent, lijkt het altijd alsof mensen naar jou kijken, immers ze zullen wel vinden dat je er stom bijloopt. Oh, en ze praten en roddelen altijd over je stomme kapsel of je rare outfit. Het feit dat een groepje gewoon lol heeft om iets dat niet met jou te maken heeft, gaat er niet in.

Een aantal jaar geleden zei een stagementor tegen mij dat ik arrogant overkwam. Ik schrok me rot, want als er iemand niet arrogant is… Wat bleek nou: bij het nabespreken van mijn lessen, was ik zo onzeker en zo wanhopig op zoek naar iets wat ‘wel’ goed was, dat ik mezelf constant liep te verdedigen tegenover mijn mentor. Als zij aangaf dat iets ander kon, reageerde ik ongeveer zo: “Maar, dat liet ik toch zo en zo*insert example* zien?” Dus, ik moest oppassen dat men mijn onzekerheid niet voor valse arrogantie ging aanzien, zo noemde madame le mentor dat.

Arrogantie, nee zo wil ik het niet noemen. Maar, onzekere mensen zijn vaak wel erg egocentrisch, veelal onbedoeld. Waar jij je druk maakt om wat mensen van je denken, zijn mensen helemaal niet met jou bezig. Laat mensen kijken, laat mensen praten, en laat het los. Ben jij nou echt zo belangrijk dat iedereen constant met jou bezig is? Nee! Dus denk dat dan ook niet.

Well, het is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Onzekerheid is een bitch waarmee je vaak je eigen glazen ingooit. Doordat je zo druk bent met onzeker zijn, zie je niet hoe je overkomt op anderen. Tja, ergens is dat ironisch, want die hele onzekerheid is gebaseerd op hoe jij denkt over te komen op anderen. Je kan dus beter je energie steken in je daadwerkelijke uitstraling, dan in je angst voor hoe jij op anderen over komt.

Voor mij betekent dit egocentrische trekje vooral dat ik een extra punt heb om onzeker over te zijn. Ja, en dat moeten we dus even niet doen. Ik associeer egocentrisme, en egoïsme, met een bepaald type mens. Een bepaald type asociaal mens. Zo wil ik niet zijn, dus vind ik het stom dat ik egocentrisch denk en handel. Aan de andere kant is ieder mens egocentrisch omdat je gewoon leeft vanuit je eigen ego, je eigen ik, en de wereld waarneemt vanuit jouw oogpunt.

Waar ik vrijdag dus aan het stressen was over wat ik ‘moest doen’, was iedereen over wie ik me druk maakte totaal niet bezig met mijn reactie op het gebeuren. Zij waren alleen bezig met de baby, at least I think so, en niet met hoe ik ze zou feliciteren. Stress voor niets dus. En weet je wat het ergste is? Dat ik me hier tijdens de stress al van bewust ben. Misschien is het een idee dat iemand eens een stresseter uitvindt. Gewoon een magisch pilletje dat in 1x alle irreële stress laat verdwijnen.

Onzekerheid is a bitch, maar het is geen excuus om jezelf ‘belangrijk’ te maken. Dus ontspan wat en laat het los, je wordt niet altijd beoordeeld of uitgelachen. De aarde draait nog altijd om haar as en niet om jou. 😉


Bron afbeelding: Death to Stock.

Like what you read? Volg mij via Bloglovin, Facebook, Twitter, of Instagram!

Geplaatst

in

door

Reacties

19 reacties op “Egoïstische onzekerheid: de wereld draait niet om z’n as…”

  1. MichielZiet avatar

    En ik altijd maar denken dat de aarde om zijn as draaide… 😛
    Onzekerheid is niet fijn. Het is even niet lekker in de maatschappij kunnen staan en kan zelfs leiden tot isolement.
    Raar eigenlijk dat we dat ons zelf opleggen… of beter gezegd de karakter per individu het hier en daar oplegt.
    Is het egoïstisch? Soort van wel, maar het woord heeft zo’n negatieve klank. Zelf onwetendheid of niet de passende vorm kunnen vinden in de puzzel van de maatschappij… maar dan gaat het al dieper..
    Annieweg: een mooi stukje bespiegeling. 🙂

    1. Roos avatar

      Haha, ja valt even tegen hè. Eerst is de aarde niet plat, en nu… XD Egoïsme heeft zeker een negatieve klank, daarom baal ik er zelf soms ook zo van. Het is ook inderdaad bizar dat we onszelf van alles opleggen door de wereld om ons heen; onzeker worden door mensen met wie je niets te maken hebt. Je beschrijft nu overigens het verschil tussen egoïsme en egocentrisme. Dat laatste is veelal onbewust namelijk.

  2. Banana avatar
    Banana

    In feite bestaan die stresseters al.. Dankzij mijn antipsychotica zijn de gedachten die jij omschrijft namelijk (ook) verdwenen! Maar ik kan het je niet aanraden.. T hoort er meestal nou eenmaal bij, onzekerheid en invullen.. je bent toch ook gewoon n mens (en geen sinaasappel)? 😉

    1. Roos avatar

      Antipsychotica klinkt toch wel weer wat heftig voor ‘onzekerheid’. Gebruik je ze voor waanbeelden? Uiteindelijk zijn we allemaal mensen inderdaad, en iedereen is wel eens onzeker.

      1. Banana avatar
        Banana

        Vooral voor hevige stemmingswisselingen en inderdaad zo nu en dan een ‘rand’psychose of waanbeeldje, vaak getriggerd door het soort gedachten dat jij beschrijft. Dat die invullingen en gedachten ook wegblijven is een lekker voordeel 😉 Al zal ik er op deze manier niet mee leren omgaan. Ach, aan inzicht ontbreekt het ons beide in ieder geval niet! 😛 Dat is zeker een begin 😉

        1. Roos avatar

          Hm, het scheelt in ieder geval dat je medicatie helpt. Lijkt me ook naar hoor, waanbeelden. Stemmingswisselingen heb ik ook, ben net een zwangere olifant, bah!
          Haha, ja maar weet je? Inzicht hebben is vermoeiend hoor! Dan weet je het wel, maar toch ervaar je het heel anders. Pff, frustratie ten top. Maar, we kunnen wel lekker slim verkondigen dat we zelfinzicht hebben, heeft ook niet iedereen. 😛

  3. Sabine avatar

    Heel interessant stuk weer! Moest het ook wel even twee keer lezen om binnen te laten komen. Ik herken er best wel wat in namelijk. Nu ben ik wat minder onzeker dan toen ik studeerde, maar nog steeds soms wel. En inderdaad: dan ben je alleen maar bezig met jezelf en hoe je overkomt op anderen. Terwijl de ander daar helemaal niet mee bezig is. Goede eye-opener dit!

    1. Roos avatar

      Dank! Ja, ook een eye-opener voor mezelf hoor. Zoiets kun je wel blijven denken, maar het wordt pas tastbaar en reëel als je ’t leest, ofzo, haha. Onzekerheid verdwijnt ook niet hè, maar het wordt minder omdat je er mee om leert gaan naarmate je ouder wordt. Oh, en omdat je anders naar de wereld en jezelf gaat kijken. Kortom, ik heb hoop, haha. 🙂

  4. Agneta avatar

    Heel herkenbaar geschreven! Heb er zelf ook veel last van (gehad) en ook in mijn werk kom ik het vaak tegen en gebruik ik dit ook als voorbeeld dat wij mensen vaak denken dat anderen om hun denken. Gebruik vaak als voorbeeld, als jij thuis bent en er loopt iemand langs je huis kijkend naar binnen wat denk je dan? Krijg vaak antwoorden van dat ze denken die ligt lui op de bank of die doet niks aan het huishouden etc… Ik zei als ik wandel en ik loop langs een huis en ik kijk, denk ik altijd ooooh dat is leuk voor de ramen of dat zou ik niet zo snel kiezen… Dan vraag ik wat zou realistischer zijn wat een onbekende die langsloopt denkt?

    Ik sla deze post even op. Vind hem erg mooi omschreven.

    Agneta

    1. Roos avatar

      Dank Agneta! Ja, jouw voorbeeld is inderdaad ook precies wat ik bedoel, heel duidelijk. Mooie aanvulling. 🙂

  5. fabiangijze avatar

    Dit heb ik altijd bij het uit gaan. Ik krijg dan altijd zo’n naar gevoel en als of iedereen naar me kijk. Net als jou weet ik dat andere dat natuurlijk niet doen, maar onzekerheid laat het echt blijken. Gelukkig heb ik het op andere momenten niet.

    1. Roos avatar

      Lastig hè, dat je het wel weet maar je gevoel en lichaam toch in de stress raken? Onzekerheid is gewoon naar. Gelukkig heb je er geen/minder last van op andere momenten! 🙂

  6. די מריו avatar

    Mooi verhaal Roos.. je bent met jezelf bezig en dat is goed, dat noemen ze ouder worden. Er zijn nog zoveel mensen die nooit komen op het punt waar jij nu al bent.. en jij kunt nu je dit weet alleen maar verder groeien.

    Love As Always
    Di Mario

    1. Roos avatar

      Dank Di Mario. Ja, ach, bewustzijn/inzicht heb ik altijd wel snel gehad, ook toen ik nog bij een psychologe liep. Het frustrerende is alleen dat je gevoel je hoofd tegenspreekt. Nee ik hoef niet te stressen, maar mijn lichaam schiet wel in de overlevingsstand, wat erg vermoeiend is. Gelukkig merk ik wel dat het steeds minder wordt, niet meer ‘elke’ situatie. We groeien rustig door. 🙂

  7. loenaaraya avatar
    loenaaraya

    Heel herkenbaar hoor. Ik bedoel daar loop ik nu ook regelmatig mee rond. Die pilletjes bestaan trouwens, probleem is dat die verslavend zijn 😉 een dat je ererg duf van rond loopt. En tijdelijke oplossing kan zijn om een kop thee te maken. Het meest simpele medicijn tegen stress!

    1. Roos avatar

      Lastig hè? Ennuh, ik bedoelde dan ook pilletjes zonder bijwerkingen en verslavingsverschijnsel, haha. Ach, thee werkt ook prima ja. Of haken. 😉

  8. Morgaine avatar

    Jeej, zo heb ik het denk ik nog nooit bekeken of gezien, omdat zovelen onzeker zijn en we zijn het allemaal weleens. Ik ben dat stadium nu wel voorbij, en voel mij juist daarom arrogant?

    Waarom? Omdat ik heel relaxed iets volg of ga doen wat ‘moet’ en ik zie wel wat de uitkomst is, dat is meer en eerder, ik merk het wel arrogantie? hahahaha

    En het enige werk waarbij ik mijzelf 100% onzeker maak? Ja dat is er ook, maar dat kan ik lekker in mijn eentje doen heeft niemand last van, is als ik ga tekenen en schilderen hoe gek dit ook klinkt! Maar voor elke keer dat ik een stuk wit papier of canvas voor mijn snuf heb, en er nog nul op staat? pfffffffffff die zeven kleuren komen er echt wel hoor in mijn broek 😉

    En in dit geval, ja je hebt je druk gemaakt om niets, hahaha het is ook spannend, dus het mag ook! Zij zijn allang blij dat je hun wondertje komt bewonderen, het wonder dat nieuw leven heet, dat je het vast wilt houden, zij genieten weer heel ego van jou dat je er even bent. En ooit, kom je daar zelf wel achter 😀

    X

    1. Roos avatar

      Ja is even een ander perspectief hè? En nee, het gaat niet om of je arrogant bent, maar of je zo overkomt doordat je in je onzekerheid alles op jezelf betrekt, bla bla.
      Haha, nee ik begrijp het wel hoor, dat je onzeker wordt als je gaat schilderen. Want, wat ga je schilderen/tekenen, en hoe gaat het dan worden? Ik had altijd een hekel aan handvaardigheid omdat mijn handen niet konden maken wat mijn hoofd bedacht, blegh!
      Heb de kleine nog niet vastgehouden, dat komt binnenkort. Hij hield mij wel vast, 1 vinger in z’n vuistje. Echt hoor Suus, ik smolt gewoon! Zo lief. 😀

  9. […] simpels als het kiezen om naar de sportschool te gaan. Daarnaast, men gaat sporten voor zichzelf, niet om op een ander neer te kijken. Geef me even, binnenkort ga ik naar de sportschool. Even die barricade afbreken. So, iemand […]

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *